2023-02-19 10:49:45 by manu_css
This page has been fully proofread once and needs a second look.
प्रथमाश्वासः ।
पुण्यं यायास्त्रिभुवनगुरोर्धाम चण्डेश्वरस्य ।
धूतोद्यानं कुबलयरजोगन्धिभिर्गन्धवत्या-
स्तोयक्रीडाविरतयुवतिस्नानतिक्तैर्मरुद्भिः ॥३३॥
अथ परमेश्वरपरिसरमुपसरतस्तव तद्दर्शनात्पूर्वमेव सौभाग्यभाग्य-
भाजनता भविष्यतीत्यनुवादमुखेनाह
इति सादरत्वे हेतुः । कण्ठच्छविः कण्ठच्छविसदृशच्छविः। 'शोभा का-
न्तिर्
न्तिर्द्युतिश्छविः' इत्यमरः । कालकूटमृगमदकलितकालिमस्निग्धत्वा-
त्परमेश्वरकण्ठस्य तत्सवर्णतया तदनुस्मारकं भवन्तं
ति सबहुमानं पार्षदाः परमेश्वरहृदयभूताः प्रेक्षिष्यन्ते ; किमतः परं
सुकृतफलमिति भावः । पुष्यं पापहरम् । त्रिभुवनगुरोः विशिष्ट-
ज्ञानप्रदानात्सर्वलोकमान्यस्य, 'अष्टादशानामेतानां विद्यानां भिन्न-
वर्त्मनाम् । आंदिकर्ता कविः साक्षाच्छूलपाणिरिति श्रुतिः' इति
वायूक्तेः । अथवा पितामहस्यापि पितृत्वात् त्रिभुवनगुरुः, 'योऽग्रे
मां विदधे पुत्रं छन्दश्च प्रहिणोति मे' इति वायू
यम् । पुण्यं धामेत्युक्तेर्
ध्वन्यते, 'दूरतः शिखरं दृष्ट्
पापं तत्क्षणादेव नश्यति' इति श्रीनन्दिकेश्वरवचनात् । चण्डेश्वरस्य-
चण्डः क्रूरः संहर्तृत्वात्, ईश्वरः नियामकत्वात्प्रपञ्चस्य यः, तस्य ;
अथवा गौरीपतेः । अनेनातिक्रमे श्रेयः प्रतिबन्धकत्वमपि स्यादिति
द्योत्यते । न केवलमामुत्रिकं कालान्तरभावि; तादात्विकं वैषयिकमपि