2023-02-18 15:46:36 by manu_css
This page has been fully proofread once and needs a second look.
दुर्मदद
च । '
हि सुहृदि तदनुरागिणो जनस्यातीतविरहदुःखानुस्मरणहेतुकं झटिति
प्रवृत्तमश्रुसलिलमनुमापयति तद्विषयं हृदयगतमनुरागातिशयम्; एव-
मस्यापीति द्योत्यते । एत्य मुञ्चत इत्यन्वयः । श्लेषोऽलंकारः । तद-
नुगृहीताप्रस्तुतप्रशंसा वा ॥ १२ ॥
प्रथ
मा
मार्ग
संदेशं मे तद्नु जलद श्रोष्यसि श्राव्यबन्धम् ।
खिन्नः खिन्नः शिखरिषु पदं न्यस्य गन्तासि यत्र
क्षीणः क्षीणः परिलघु पयः स्रोतसां चोपभुज्य ।
एवमनुष्ठितानुष्ठेयस्य प्रतिष्ठमानस्य भवतः कृत्यद्वयमिदानीम
शिष्टं मार्गश्रवणं संदेशश्रवणं च; तयोः प्रथममावितया प्रथमं मार्ग-
मवधारयेत्याह-- मार्गमिति । तावत् इतो देशाद्यदवधि गन्तव्यं
'
इत्यमरः । शृण्विति । श्रवणमेव प्रार्थ्यते, ग्रहणादीनि महामेधाविन-
स्तवानुषङ्गिकानीति भावः । मे मत्सकाशादित्यर्थः । त्व
रसिकजनमौलेः परमेश्वरभक्तिशालिनस्तव यात्रानुगुणो भुक्तिमुक्ति-
साधनमेकः पन्थाः, नीरसानां नास्तिकानां च कमपि पुमर्थमस्पृशन्नन्य
एवेति
स्यापि 'वक्रः पन्थास्तव मवतु च' इति, 'स्थातव्यं ते नयनविषयम्