2023-02-23 10:55:22 by manu_css
This page has been fully proofread once and needs a second look.
मा मनो यस्य सः
योग्यतामार्द्रतामाहुर्मनःकालुष्यनाशिनीम् ॥' इति दिवाकरः । सु-
ब
खिदुःखिनिर्विशेषमार्द्रान्तःकरणो यः, तस्य दुःखितमदुःखोचितं
जनं दृष्ट्वा निर्व्याजकारुण्यवश्यत्व
नं
दृष्ट्वा
ऽलंकारः ॥ २६ ॥
जाने सख्यास्तव
दित्थंभूतां प्रथमविरहे तामहं तर्कयामि ।
बा
वाचालं मां न खलु सुभगंमन्यभावः करोति
प्रत्यक्षं ते निखिलमचिराद्धातरुक्तं मया यत् ।
अथ दयितादशादौःस्थ्यस्य स्वानुरागहेतुकतया स्वकृतस्य तद्व-
र्णनस्य स्वसौभाग्यश्लाघापरत्वदोषमाशङ्कय परिहरति-
ख्या इत्यादि । जाने बहुशः परीक्ष्य निश्चिनोमि । तव सख्याः निस-
र्गत एव परिशुद्धशीलतया तव सखीव्यपदेशयोग्याया इत्यर्थः । मनः
हृदयमेव ; न तु गणिकानामिव वागादिभिरहृदयपूर्वकैर्व्यापारैर्जल-
तया वञ्चितस्तां स्निग्धां जानामीत्यर्थः । मयि संभृतस्नेहं मद्वि-
षये संपूर्णप्रेमरसत्वेनाभेद्यम्, 'अनन्या राघवेणाहं भास्करेण प्रभा
या
यथा' इत्युक्तवत् । अस्मात् अतो हेतोः । इत्थंभूतां एवंप्रकार-
विशिष्टाम् । प्रथमविरहे इति । इदंप्रथमे वियोगे; पूर्वे मुहूर्तमपि
विरहदुःखस्याविदितत्वाद्दैवदोषाद्रा
सस्तस्या इतोऽपि दौःस्थ्यं संभाव्यत इति भावः, 'न तथा बाध्यते