2023-02-22 05:44:43 by manu_css
This page has been fully proofread once and needs a second look.
क्
र्मागस्थितः । अनेन योग्यस्थानस्थितेश्च तव न कश्चिद्दोष इति सू-
व्
च्यते । अत्र काव्यलिङ्गमलंकारः ॥ २१ ॥
१३३
आधिक्षामां विरहशयने संनिषण्णैकपार्श्
प्राचीमूले तनुमिव कलामात्रशेषां हिमांशोः ।
नीता रात्रिः क्षण इव मया सार्धमिच्छारतैर्या
तामेवोष्णैर्विरहमहती
अथ तस्यास्तदानींतनं विरहव्यथायाः सतीत्वस्य मन्मथोन्मादस्य
चानुगुणं समवस्थानमनुरागातिशयवशादुत्प्रेक्षितं चतुर्भिः
यति
र्णयति-- आधिक्षामामित्यादि । आधिक्षामां मानसदुःखसंस्पर्शक-
शिं
र्शिताम् । विरहशयने वियोगदशासमुचिते धरणीशयने । संनिषण्णै-
कपा
न्तरपरिवृत्तिविरहेण एकेनैव पार्श्वेन लिखितवदवस्थानं व्यज्यते ।
प्राचीमूले पूर्वदिङ्मुखे । तनुं मूर्तिम् । कलामात्रशेषां कला षोड-
शभाग एव शिष्टो यस्याः । 'मात्रं का
यन्ती । सुरपरिपीतकलान्तरत्वादेककलात्मिकाममावास्यायामिन्दुमूर्ति-
मिवेत्यर्थः । उपमया प्रकृतिकोमलत्वम्, तादृशे कृशत्वेऽप्यपरिलुप्तला-
च
वण्यत्वम्, रसिकजनहृदयशल्यायमानकष्टदशाविशिष्टत्वं चेष्टतमाया
द्योत्यते । नीता अतिवाहिता । क्षण इव नाडिकायाः षष्ठो भाग इव,