This page has not been fully proofread.

दशावतारस्तोत्रव्याख्या ।
 
१११
 
भट्टा: 'भारत्या सहधर्मचाररतया स्वाधीनसङ्कीर्तन : '
ति । एतद्दशावतारस्तोत्रविवक्षुव भारती सन्निधत्ते, श-
दार्थज्ञानं सम्यक्तस्य दत्वा भगवदवतारांश्तेन सम्यक्स्ताव-
यतुम । स्वस्या अपि तत्स्तवनेऽन्वय: स्यादिति । श्वशुरस्य
भगवतः स्तोत्रस्थाज्ञकर्तृकपठनं सा न मृष्येत । अतो यो
II को वा जडोऽज्ञो एतत्स्तोत्रं विवक्षेत् तदिच्छाक्षण एव
ना तद्व सन्निधत्ते तं ज्ञं कर्तुम्
 
बहुमुखी न चतुर्मुखी, यथा नाथमुखेषु । ' वहति
महिलामाद्यो वेध त्रयीमुखरैर्मुखैः' इति नाथमुखेषु चतुर्मुख-
'वमेव । अत्र तदधिकमुखत्वम् । तावत्कुतूहलं तस्याः । वि-
ग्रोदन्वति कवौ जातेयं स्तोत्रसरस्वती । कथमेतां सरस्वती न
बहुमन्येत ॥ "
 
i
 
भक्तिः परा मानसे । यथा वक्त्रस्य सरस्वत्या शोभा,
तथा मनसो भक्त्या शोभेति व्यज्यते । भक्तिरहितं मनो
जडमुखवद्गर्हणीयम् । विद्योदन्वतीति भक्तिसागरे इत्यप्यभि-
नेतम् । वेदान्ताचार्यप्रयुक्त विद्याशब्दस्य भक्तिवाचकत्वं स्वर-
सम् । भक्तिसागरे जातस्यास्य स्तोत्रस्य विवक्षणे एतन्मातृ-
मूता भक्तिजलधिः परा भक्तिः स्वसुतं प्रकाशयितुमिच्छन्ती
मनास नियतं सानुग्रहं सन्निध्यात् । मनसि खलु विवक्षा