वरदराजस्तवः व्याख्यासहितः /90

हे देव सुन्दरेति च संबोधनद्वयम । तव आपादमौलि आ-

पादमामौलि च विधृतेषु मणिभूषणेषु मणिमयेषु भूषणेषु प्रत्युप्ताः

स्थूलेन्द्रनीलमणयः रागादुपेत्य समागत्य तत्तदनेङ्गे लग्नानि

यत्र यत्राङ्गे प्रथमं पतितानि तत्र तत्रैव लग्नानि लोकसुदृशां

त्रैलोक्यसुन्दरीणां लोचनानीव विभान्तीति स्वरूपोत्प्रेक्षा ॥

 
त्वां वीक्ष्य मुक्तिद जनास्तरणिणिं सखायं

भिन्युः किलेति तव भूषणपद्मरागाः ।

शङ्के चिरं जनदृशः स्वकरैः क्षिपन्ति
 

तन्मावत्रतोऽपि तव मुक्तिदतामबुध्वा ॥
 

 
हे मुक्तिद मोक्षप्रद, तव भूषणपद्मरागाः भूषणेषु

प्रत्युप्ता: शोणमणयः स्वकरैः स्वकीयैः किरणै: जनदृश:

भगवद्दर्शनार्थमागतानां जनानां लोचनानि कर्माणि चिरं
लि
क्षिपन्ति निरस्यन्ति इति शङ्के उत्प्रेक्षे । यथा रविमण्डलं
प्
द्रष्टट्रुणां लोचनानि स्वप्रभानिकरैश्चिरं निरस्यति तद्वत् । तत्र

हेतुरुत्प्रेक्ष्यते- जनास्त्वां वीक्ष्य सखायं सादृश्यात्स्वेषां सुहृदं
तगणं
तरणिं सूर्ययं भिन्धुःद्युः किलेति । अनेन मित्रमण्डलभेदसंभावना

हेतुत्वेनोपन्यस्ता । तन्मात्रतोऽपि त्वदमङ्गभूषणप्रभाभिर्नेत्रप्रति-
पा
घातलाभमात्रेणापि तव मुक्तिदतां मुक्तिप्रदत्वमबुद्धाध्वा अवि-

चार्येयैव । चिरमित्युक्त्या अबुद्धेध्वेत्युक्त्या च पश्चाद्दुदैबुद्ध्यैव न