2023-03-30 05:08:30 by Vidyadhar Bhat
This page has been fully proofread once and needs a second look.
मेव । तौ मधुलिट्कलङ्कौ तव मुखे तु
त्मना मधुलिट् तिलकात्मना कलङ्कश्च आभां शोभामेव धत्तः ।
एकैकस्यापि दोषत्वे कथमुभयं मिलितं गुणः स्यादिति शङ्का-
यां तदुपपाद्यते –- दोषावपि सन्तौ मेलनतो मेलनेन हेतुना
क्वचन गुणत्वम् इतः प्राप्नुतः । वक्तुर्व
लम्भौ वक्तुः केवलं भ्रमः केवलं विलम्भश्च वाक्यस्याप्रा-
माण्यावहो दोषो भवति । उभौ मिलितौ तत्प्रामाण्यावहतया
गुणत्वमेव भजतः । यथा विप्रलम्भकः सत्येव सद्मनि देव-
दत्ते स नास्तीति भ्राम्य
तद्वाक्यं प्रमाणमेव भवति । अत्र प्रथमप्रदर्शितविशेषोपपाद-
नार्थ
नार्थं सामान्यमुपन्यस्य तत्राप्युपपादनापेक्षायां तदुपपादनार्
विशेषान्तरस्योपमानत्वेन निब
न्विशेष
न्तो हि दुर्धर्षाः सागरा इव ॥' इति तल्लक्षणोदाहरणे ॥
आमोदकान्तिभृदहर्निश
मासेविनं द्विजगणैर्दिविषद्गुणैश्च ।
अङ्का
शङ्कामहे वरद संहतमब्जयुग्मम् ॥ ९२ ॥