This page has not been fully proofread.

१००
 
हे देव अच्युत, तव सव्यपाणौ विधृतः अन्तर्बहिश्च शु-
चि: धवलः, शिष्यपक्षे मानसकायिकशुद्धियुक्तः एष पाच-
जन्यः पाञ्चजन्यनामा शङ्कः गभीरा ध्वानक्रियैव उपनिषद्रह-
स्यविद्या तदध्ययनार्थ गुरो: पीवरस्य, पक्षे आचार्यस्य गल-
स्य अन्ते समीपे वसन् शिष्य इव आभाति प्रकाशते । अत्र
शुचिगुरुशब्दश्लेषेण अध्ययनार्थमिति फलोत्प्रेक्षया चोत्थापितः
स्वरूपोलेक्षालंकारः । 'अथ स्याच्छुचिरीशाने सूर्ये चन्द्रेऽग्नि-
शुद्धयोः' इति केशवः ॥ ७८ ॥
 
कौमोदकी स्फुगत ते करपल्लवाग्रे
वैरिश्चवाक्यविकृतेव मरस्वती सा ।
त्रिस्त्रोतमस्तव पदाब्जभुवो विशेष-
माकाक्ष्य पाणिकमलात्तव निःसरन्ती ॥
ते तव करपल्लवामे करपल्लवस्या कौमोदकी नाम गढ़ा
तब पदाब्जभुवः त्रिस्रोतस ः गङ्गायाः विशेषं तदपेक्षया स्व-
स्योत्कर्षमाकाङ्क्षश्य तव पाणिकमलात् निःसरन्ती नदीरूपेप्प
प्रवहन्ती सरस्वतीव भाति । कौमोदकी प्रपञ्चसारे पीतवर्णा
वर्णिता—' चक्रं शङ्खगदाम्बुजकौस्तुभमुसलाः सखड्गवनमा -
 
। रक्ताच्छपीतकनकश्यामलकृष्णःशुशुक्लभासः स्युः ॥'
इति । अतः सरस्वतीनदीत्वोत्प्रेक्षा । सरस्वत्या गङ्गापेक्षया
 
-