This page has not been fully proofread.

७६
 
दाम्बुरुहं धन्याः कृतार्था: सकृत् एकवारं प्रपद्य मुक्ता भव-

न्ति तदेव नित्यं भजतां प्रपद्यमानानां दिव्यमणिन्पुरमौक्ति-

कानाम् अतिमुक्तलक्ष्मीः ' अतिमुक्तः पुण्डूक: स्याद्वासन्ती

माधवी लता' इत्यमरः । तदीयमुकुलानां शोभैव मुक्ताति-

शायिनी संपत् सा युक्तैव । सकृत्प्रपन्नेभ्यः सदा प्रपद्यमाना-

नामतिशयितफलावाप्तिर्युक्तैवेत्यर्थः । अत्र युक्तत्वोपपादने पूर्व-

वाक्यार्थस्य हेतुत्वाद्वाक्यार्थहेतुकं. काव्यलिङ्गम् । अतिमुक्त-

लक्ष्मीरित्यत्र अन्यदीया शोभा अभ्यत्रान्वयमलभमाना तत्स-

मानशोभां गमयतीत्यसंभवत्तद्वस्तुसंबन्धनिबन्धना निदर्शना

तत्रैव श्लेषमूलातिशयोक्तिश्चेति तयोरेकवाचकानुप्रवेशलक्षणः

संकरः । काव्यलिङ्गेनातिशयोक्तेरङ्गाङ्गिभावसंकरः । पदाम्बु-

रुह मित्यत्र पदमम्बुरुहमिवेति ' उपमितं व्याघ्रादिभिः-' इति

सूत्रेण पूर्वपदार्थप्रधान उपमितसमास इत्युपमालंकारस्य तैः

सह संसृष्टिः ॥ ५२ ॥
 

 
नाथ त्वदर्शिङ्घ्रिनखघाबनतोयलग्ना-
रा-
स्तस्कान्तिलेश
कणिका जलधिं प्रविष्टाः ।

ता एव तस्य मथनेन घनीभवन्त्यो

नूनं समुद्रनवनीतपदं प्रपन्नाः ॥ ५३ ॥

 
हे नाथ विष्णो, त्वदघिङ्घ्रिनखधावनतोयलग्नाः त्वच्चरण-