2023-03-01 09:34:25 by Vidyadhar Bhat
This page has been fully proofread once and needs a second look.
[೧೦೦
ವಾಸ್ಯಾದಿಕಮಿವ
ತ
॥ ೧೦೦ ॥
೫೨
ತಕ್
ಚಿದಾತ್ಮನಃ
ಸೂಕ್ಷ್ಮಶರೀರವು, ಸರ್ವವ್ಯಾ ಪ್ರತಿಕರಣಂ ಸ್ಯಾತ್
ವಾಗಿರುತ್ತದೆ; ತೇನ ಏವ
ಅಸಂಗಃ ಭವತಿ
೧೦೦. ಚಿತ್
ಬಡಗಿಗೆ ಉಳಿಯೇ ಮೊದಲಾದ ಕರಣಗಳಂತೆ-ಸಮಸ್ತ ಪ್ರವೃತ್ತಿಗೂ
ಕರಣವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಆದುದರಿಂದಲೇ ಈ ಆತ್ಮನು ನಿರ್ಲಿಪ್ತನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ.
ಸುಖವುಂಟಾಗುತ್ತದೆ.
(ಬಡಗಿಗೆ ಉಳಿ ಮೊದಲಾದ ಕರಣಗಳಿದ್ದರೆ ದುಃಖಾದಿ ಅನುಭವಗಳು ಉಂಟಾ
ಗುತ್ತವೆ. ಕರಣರಹಿತನಾದ ಬಡಗಿಗೆ ಯಾವ ಆಯಾಸವೂ ಇಲ್ಲದಿರುವುದರಿಂದ
ಸುಖವುಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆಯೇ ಆತ್ಮನು ಸ್ವಪ್ನ
ದುಃಖಿಯಾಗಿರುತ್ತಾನೆ. ಅವನು ತನ್ನ ಶ್ರಮಪರಿಹಾರಕ್ಕಾಗಿ ಕಾರ್ಯಕರಣ ಸಂಘಾತ
ವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿ ತನ್ನ ಆತ್ಮನಾದ ಪರಬ್ರಹ್ಮವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿ ಸುಷುಪ್
ಆಕರ್ತ
ಆಕರ್ತೃವೂ ಸುಖಿಯೂ ಆಗುತ್ತಾನೆ. ವೇದಾಂತಸೂತ್ರಗಳ ತಕ್ಷಾಧಿಕರಣವನ್ನು
ನೋಡಿ (೨, ೩, ೪೦).]
ಅಂಧತ್ವ-ಮಂದತ್ವ-ಪಟುತ್ವ-ಧರ್
ಸೌಗುಣ್ಯ-ವೈಗುಣ್ಯ-ವಶಾದಿ ಚಕ್ಷುಷಃ ।
ಬಾಧಿರ್ಯ-ಮೂಕತ್ವ-ಮುಖಾಸ್ತಥೈವ
ಪ್
ಶ್ರೋತ್ರಾದಿಧರ್ಮಾ ನ ತು ವೇತ್ತು ರಾತ್ಮನಃ
ಅಂಧತ್ವ
ದೃಷ್ಟಿ - ಇವೇ ಮೊದಲಾದ ಧರ್ಮಗಳು, ಚಕ್ಷುಷಃ
ವಶಾತ್ ಹಿ= ಸೌಗುಣ್ಯ ವೈಗುಣ್ಯ ಇವುಗಳಿಂದಲೇ [ಉಂಟಾಗುತ್ತವೆ]; ತಥಾ ಏವ
ಹಾಗೆಯೇ, ಬಾಧಿರ್ಯ-ಮೂಕತ್ವ
ಲಾದುವು
ವೇತ್ತುಃ
೧೦೧. ಕಣ್ಣಿನ ಸೌಗುಣ್ಯದಿಂದ
ಕುರುಡುತನವೂ ಮಂದತ್ವವೂ ಉಂಟಾಗುತ್ತವೆ. ಹೀಗೆಯೇ ಕಿವುಡುತನ