विवेकचूडामणिः कर्णाटानुवादसहितः /214

ಜಹಿ ಮಲಮಯಕೋಶೇsಹಂಧಿಯೋತ್ಥಾಪಿತಾಶಾಂ
ಪ್ರಸಭಮನಿಲಕಲ್ಪೇ ಲಿಂಗದೇಹೇsಪಿ ಪಶ್ಚಾತ್ ।
ನಿಗಮ-ಗದಿತ ಕೀರ್ತಿ೦ತಿಂ ನಿತ್ಯಮಾನಂದಮೂರ್ತಿ೦ತಿಂ
ಸ್ವಯಮಿತಿ ಪರಿಚೀಯ ಬ್ರಹ್ಮರೂಪೇಣ ತಿಮ್ಮಷ್ಠ ॥ ೩೯೪ ॥
 
ಮಲಮಯ -ಕೋಶ-ಶೇ= ಮಲಮಯವಾದ ಈ ದೇಹದಲ್ಲಿ, ಅಹಂಧಿಯಾ=
'ನಾನು' ಎಂಬ ಬುದ್ಧಿಯಿಂದ, ಉತ್ಥಾಪಿತ. -ಆಶಾಂ -= ಉತ್ಪನ್ನವಾದ ಆಶೆಯನ್ನು,
ಜಹಿ = ತೊರೆ; ಪಶ್ಚಾತ್ = ಅನಂತರ ಅನಿಲ , ಅನಿಲ-ಕಲ್ಪೇ ಲಿಂಗದೇಹೇ ಅಪಿ-= ವಾಯು
ವಿನಂತಿರುವ ಲಿಂಗಶರೀರದಲ್ಲಿಯೂ ಕೂಡ [ಆಶೆಯನ್ನು], ಪ್ರಸಭಂ = ಬಲಾತ್ಕಾರ-
ದಿಂದ [ತೊರೆ]; ನಿಗಮ-ಗದಿತ -ಕೀರ್ತಿ೦ತಿಂ= ಶಾಸ್ತ್ರಗಳಿಂದ ಹೊಗಳಲ್ಪಟ್ಟ ಕೀರ್ತಿ-
ಯುಳ್ಳವನೂ, ನಿತ್ಯಮ್ -= ನಿತ್ಯನೂ, ಆನಂದಮೂರ್ತಿ೦ ತಿಂ=ಆನಂದಸ್ವರೂಪನೂ ಆದ
([ಪರಮಾತ್ಮನೇ], ಸ್ವಯಂ -= ನಾನು, ಇತಿ –= ಎಂದು, ಪರಿಚೀಯ -= ನಿಶ್ಚಯಿಸಿಕೊಂಡು,
ಬ್ರಹ್ಮರೂಪೇಣ -= ಬ್ರಹ್ಮರೂಪದಿಂದ, ತಿಷ್ಯ-ಠ= ನಿಲ್ಲು.
 
೩೯೪. ಮಲಮಯವಾದ ಈ ಸ್ಕೂಥೂಲದೇಹದಲ್ಲಿ 'ನಾನು' ಎಂಬ
ಬುದ್ಧಿಯಿಂದ ಉತ್ಪನ್ನವಾದ ಆಶೆಯನ್ನು ತೊರೆ; ಅನಂತರ ವಾಯುವಿನಂತಿ-
ರುವ ಲಿಂಗಶರೀರದಲ್ಲಿಯೂ ಕೂಡ (ಆಶೆಯನ್ನು) ಬಲಾತ್ಕಾರದಿಂದ (ತೊರೆ).
ಶಾಸ್ತ್ರಗಳಿಂದ ಹೊಗಳಲ್ಪಟ್ಟ ಕೀರ್ತಿಯುಳ್ಳವನೂ ನಿತ್ಯನೂ ಆನಂದ
ಸ್ವರೂಪನೂ ಆದ (ಪರಮಾತ್ಮನೇ) ನಾನು ಎಂದು ನಿಶ್ಚಯಿಸಿಕೊಂಡು
ಬ್ರಹ್ಮರೂಪದಿಂದ ನಿಲ್ಲು.
 
ಶವಾಕಾರಂ ಯಾವದ್ ಭಜತಿ ಮನುಜಸ್ತಾವದಶುಚಿಃ
ಪರೇಭ್ಯಃ ಸ್ಯಾತ್ ಕೇಕ್ಲೇಶೋ ಜನನ-ಮರಣ-ವ್ಯಾಧಿ-ನಿಲಯಃ 1|
ಯದಾತ್ಮಾನಂ ಶುದ್ಧಂ ಕಲಯತಿ ಶಿವಾಕಾರಮಚಲಮ್
ತದಾ ತೇಭೋಭ್ಯೋ ಮುಕ್ಕೊತೋ ಭವತಿ ಹಿ ತದಾಹ ಶ್ರುತಿರಸಿಪಿ ॥ ೩೯೫ ॥
 
ಮನುಜಃ –= ಮನುಷ್ಯನು, ಯಾವತ್= ಎಲ್ಲಿಯ ವರೆಗೆ, ಶವಾಕಾರಂ -= ಹೆಣದ
ರೂಪವನ್ನು, ಭಜತಿ -= ಸೇವಿಸುತ್ತಾನೆಯೋ, ತಾವತ್ -= ಅಲ್ಲಿಯ ವರೆಗೆ, ಅಶುಚಿಃ =
ಅಶುಚಿಯಾಗಿರುತ್ತಾನೆ; [ಮತ್ತು] ಪರೇಭ್ಯಃ = ಶತ್ರುಗಳಿಂದ ಕೇ, ಕ್ಲೇಶಃ ಸ್ಯಾತ್ -
ಕೇ=
ಕ್ಲೇಶವುಂಟಾಗುತ್ತದೆ; ಜನನ -ಮರಣ-ವ್ಯಾಧಿ -ನಿಲಯಃ= ಜನ್ಮ-ಮರಣ-ವ್ಯಾಧಿಗಳಿಗೆ
ಆಶ್ರಯನಾಗುತ್ತಾನೆ; ಯದಾ -= ಯಾವಾಗ, ಆತ್ಮಾನಂ =ತನ್ನನ್ನು, ಶುದ್ಧಂ –= ಶುದ್ಧ-
ನೆಂದೂ, ಶಿವಾಕಾರಂ= ಮಂಗಳಸ್ವರೂಪನೆಂದೂ, ಅಚಲಲಂ= ಅಚಲನೆಂದೂ, ಕಲ.
ಯತಿ --
ಯತಿ = ತಿಳಿಯುತ್ತಾನೆಯೊ, ತದಾ ಆಗ=ಆಗ, ತೇಭ್ಯಃ = ಆ ಕೇಶಗಳಿಂದ, ಮುಕ್ತಃ
ಭವತಿ -= ಮುಕ್ತನಾಗುತ್ತಾನೆ; ಶ್ರುತಿಃ ಅಪಿ = ಉಪನಿಷತ್ತೂ, ತತ್ ಹಿ = ಅದನ್ನೇ,
ಆಹ .= ಹೇಳುತ್ತದೆ.