This page has not been fully proofread.

विष्णुपादादि-
प्यशक्यत्वात् । नित्यं सुखयति दुःखोदर्कसुखव्यतिरेकेण एका-
न्ततोऽत्यन्तं च सुखयति तदात्वे निर्वृतिजनकत्वात् उपरि
विदेहकैवल्यानन्दहेतुत्वाच्च सदा सुखितान् करोतीत्यर्थः ।
तन्महः 'ज्योतिषां ज्योतिः' 'आत्मनैवायं ज्योतिषास्ते' इत्या-
दिश्रुतेः । 'यदादित्यगतं तेजो जगद्भासयतेऽखिलम् । यच्च-
न्द्रमसि यच्चानौ तत्तेजो विद्धि मामकम्' इत्यादिस्मृतेश्च ।
अव्यात् स्वानुभूत्या संसारदु: खेभ्यो रक्षतु इति । अत्र सूक्ष्मा-
तिशयोक्तिरर्थापत्तिश्चालंकार: ॥ ५० ॥
 
१३४
 
एवं सकलनिष्कलाभ्यां परमेश्वरमुपास्य इदानीमित्थंभा-
वेनोपासमानमपि यो भजते तस्यापि कृतार्थता भवति, किं
पुन: स्वयमुपासमानस्येति वा, सकलोपासकस्यायं प्रभावः
किं पुनर्निष्कलोपासकस्येति वा व्यञ्जयितुमुपास्यमहात्मानमु
पास्ते । 'बहूनां जन्मनामन्ते ज्ञानवान्मां प्रपद्यते । वासुदेवः
सर्वमिति स महात्मा सुदुर्लभ: । क्लेशोऽधिकतरस्तेषामव्य-
क्तासक्तचेतसाम् । अव्यक्ता हि गतिर्दुःखं देहवद्भिरवाप्यते'
इति भगवतैव तस्य स्तुतत्वात् । 'मद्भक्तजनवात्सल्यं पूजायां
चानुमोदनम्' इत्यादीनां भक्तिलक्षणत्वेन प्रकाशितत्वात् ।
त्वद्भक्तभृत्यपरिचारकभृत्यभृत्यभृत्यस्य भृत्य इति मां स्मर
लोकनाथ ' इति परमभागवतश्रीकुलशेखरमहाराजवचनाच ।