2023-02-21 10:01:41 by Vidyadhar Bhat
This page has been fully proofread once and needs a second look.
'सिचि वृद्धिः–'(अ.सू.७.२.१) इत्यादिना वृद्धिः । तदा लोकः जनः ।
'लोकस्तु भुवने जने' इत्यमरः । एकक्षणे क्षणाख्यकाले । क्षणस्वरूप-
मुच्यते – यस्य सांशत्वेऽप्यवयवविभागः परस्परं न क्रियते स परमाण्वाख्यः
कालः । एवम्भूतेन परमाणुद्वयेनाणुकाल उच्यते । द्
त्रसरेणुकालः । त्रसरेणुत्रयेण त्रुटिकालः । त्रुटिकालत्रयेण वेधाख्यकालः ।
त्रिभिर्वैधैर्लवाख्यकालः । त्रिभिलवैर्निमेषः । निमेषत्रयेण यः कालो भवति
स क्षण इति । ततः तस्या लङ्कायाः । उत्पतन्तं उत्प्लवमानम् । उत
अनन्तरम् । अव्ययानामनेकार्थत्वात् । तं गिरिं उत्पाटयन्तं उन्मूलयन्तम् ।
अनन्तरं गिरिं गृहीत्वा आयान्तं आगच्छन्तम् । अनन्तरं खे आकाशे । 'अनन्तं
सुरवर्त्म खम्' इत्यमरः । राघवाौ रघुपतिपदाब्जे प्रणतमपि प्रणामं
चाऽरभमाणम् । 'आदिकर्मणि क्तः कर्तरि च' (अ.सू.३.४.७१) इति
क्तः । त्वां अद्राक्षीत् आलोकितवान् (हि) । 'दृशिर् प्रेक्षणे' इत्यस्मा-
ल्लुङ् । 'सृजिदृशोर्झल्यमकिति' (अ.सू.६.१.५८) इत्यमागमः । एकस्मिन्
क्षणे, लङ्काप्रदेशात् पञ्चाशत्सहस्रयोजनमार्गगमनं पर्वतोत्पाटनं तं गृहीत्वा
ता
ककालकर्तव्योऽपि त्वयैकस्मिन् क्षणे[^१] कृतः । [^२]अहो ते महिमार्णवाणुरपि
स्तोतॄणामवाङ्मनसगोचर इति भावः ॥ १८ ॥
(स्तुतिचं.) पञ्चाशत्सहस्रैर्योजनैः व्यवहितम्, अमितभारम्, सञ्जीवनादि-
भेषजनिधिं यावद् यदा लङ्कामनैषीः । प्रणेतृष्वधिक । तदा ततो लङ्कात
उत्पतन्तम्, उत पुनर्गिरिमुत्पाटयन्तम्, उत्पाट्य च करे निधाय खे समायान्तम्,
रामचरणे प्रणतं च लोक एकक्षणेऽद्राक्षीत् ॥ १८ ॥
[^१
[^२
20