2023-02-21 08:58:11 by Vidyadhar Bhat
This page has been fully proofread once and needs a second look.
२७
भावः ॥ ११ ।॥
( स्तुतिचं.) सात्विकनामुक्ता स्थितिः प्राणशरणानाम् । तद्द्वेषिणां
तामसानामुच्यते । उत्कटं तप्ता, अत एवात्युद्वणद्युतिः । तव किङ्करैरितस्ततः
उद्गाढं दृढं पात्यमाना ग्राव्णां प
ग्लपयति क्लेशयति भवद्वेषिणस्तामसान् । ग्लै हर्षक्षये । "शिलोप-
ला
परस्परं सङ्घट्टनेनोद्यन्तीनां विद्युतां व्यूढेन विपुलेन स्फुलिङ्गप्रकराणां विकिरणेन
उत्क्वाथिते तमसि नित्यनरके पीडिताङ्गान् । 'महद् विशालं च व्यूढं विपुलम्'
इति, 'स्फुलिङ्गाश्च कणाः' इति च । क्वथे पाके ॥ ११ ॥
अस्मिन्नस्मद्-गुरूणां हरि-चरण - चिर-
युष्माकं पार्श्व-भूमिं धृत- रणरणिक- स्वर्गि-सेव्यां प्रपन्नः ।
यस्तूदास्ते स आस्तेऽधि-भवमसुलभ-क्लेश-निर्म्मोकमस्त-
प्रायानन्दं कथञ्चिन्न वसति सततं पञ्च-कष्टेऽति कष्टे ॥ १२ ॥
-
(कविक.) य आचार्यसम्प्रदायार्थमुपगतोऽपि समयनियताचार औदासीन्यं
करोति स संसृतौ वर्तते न कदाचिन्नरकविशेष इत्याह- अस्मिन्निति ।
अस्मद्गुरूणामस्मदाचार्याणाम् । हरेः श्रीविष्णोश्चरणौ पादौ । तयोश्चिरध्यानं
निरन्तरविचारः । तेन सन्मङ्गलानाम् उत्कृष्टशुभानां (युष्माकम् ) । धृता
रणरणिकाऽभिलाषो यैस्तैः । स्वर्गिभिः देवैर्मनुष्योत्तमैश्च । स्वर्गिपदस्य
मनुष्योत्तमानां चोपलक्षणत्वात् । सेव्यां सेवनीयाम् । पाश्र्वभूमिं समीप-
प्रदेशम् । अस्मिन् लोके (यः पुरुषः) प्रपन्नः प्राप्तोऽप्युदास्ते उपेक्षते ।
समयनियताचारान्न करोतीत्यर्थः । स पुमान् । असुलभो दुर्लभ: क्लेशनिर्मोको
[^१
[^२
14