2023-04-20 09:36:45 by ramamurthys
This page has been fully proofread once and needs a second look.
येनापविद्धसलिस्फुटनागसद्
देवासुरैरमृतमम्बुनिधिर्ममन्थे
(किरात
शाश्वतिकः (२-४-६) इतिसूत्रेण एकवद्भावः स्यादिति चेत्
कार्यार्थ एव विरोधो न गोव्याघ्रादिवत्
अथ कथम् --
भयस्य पूर्वावतरस्तरस्विना मनस्सु येन
(माघकाव्ये १
इति माघः ।
आदितेया दिविषदः (अमरकोशे ) इत्यत्रेव अलुगापत्तेरिति चेत्
अस्मिन्नेव सूत्रे बहुलग्रहणात् अलुक् न भवतीत्याहुः ।
ननु
अथ कथम् --
साहित्यकण्टकोद्धारः
जनार्दनस्त्वात्मचतुर्थ एव ( महाभाष्ये ६-३-५ इत्यत्नोद्धृतमिदम् ) इति कथं
संगच्छते । अन आत्मनापश्वमः आत्मनादशमः इतिवत् आत्मनश्च ( ६-३-६)
इति पूरणे इति वक्तव्यम् इति च सूत्रवात्तिकाभ्यां तृतीयायाः अलुगापत्तेरिति
चेत् - अत्र वदन्ति (भाष्यकाराः) नायं तृतीयासमासः । किं तु आत्मा चतुर्थो
यस्येति बहुव्रीहिरिति । न चात्राप्यलुक् स्यादिति भ्रमितव्यम् । सूनवार्त्तिकयोः
तृतीयासामालुग्विषयत्वात् ।
अथ कथम् --
पौरोहित्यं रजनिचरितं ग्रामणीत्वं नियोगो
माठापत्यं वितथवचनं साक्षिवादः परान्नम् ।
ब्रह्मद्वेष: खलजनरतिः प्राणिनां निर्दयत्वं
मा भूदेवं मम पशुपते जन्मजन्मान्तरेऽपि ॥
इति प्रयोगः । अत्र मठपतिशब्दात् दित्यदित्येत्यादिसूत्रेण (४-१-८५)
प्राग्दीव्यतीयेष्वर्थेषु ण्यप्रत्यये तद्धितेष्वचामादे: (७-२-११७) इत्यनेन वृद्धौ
माठपत्यमिति स्यात् इति चेत्
कथंचित् निर्वाहः कार्य इति केचित् ।
[^113]. See Mallinātha on Kirāta V.30, from where this is quoted. See
Note 109.
The
te
manthanaprav
Durgha
devānām asur