2023-04-28 17:43:38 by vshylaja
This page has been fully proofread once and needs a second look.
235
मनसा ता गिरस्सर्वाः प्रत्यगृ
तं कालं तं मुहूर्त च प्रतीक्षन्ती नृपात्मजा ।
यथोक्तं नारदवचः चिन्तयन्ती सुदुःखिता ॥
ततस्तु श्वश्रूश्वशुरा वृचतुस्तां नृपात्मजाम् ।
एकान्तमास्थितां वाक्यं प्रीत्या भरतसत्तम ।
*A{ld]:
श्वश्रूश्वशुरावूचतुः-
व्रतं यथोपदिष्टं यत्तथा तत्पारितं त्वया ।
आहारकालस्संप्राप्तः क्रियतां तदनन्तरम् ॥
सावित्र्युवाच -
अस्तङ्गते मयाऽऽदित्ये भोक्तव्यं कृतकाम्यया ।
ए
मार्कण्डेय उवाच
एवं संभाषमाणायाः सावित्
स्कन्धे परशुमाधाय सत्यवान् प्रस्थितो वनम् ॥
லிருந்த
ஸாவித்ரீ, ருஷிகளின் ஆசிர்வாதங்களை, இவ்விதமே
ஆகவேண்டு மென்று மனதால் ஏற்றுக்கொண்டாள். அந்தக்
காலத்தையும், அந்த முகூர்த்தத்தையும் ப்ரதீக்ஷித்த ராஜகுமாரீ
நாரதரின் வாக்யத்தை நினைத்து துக்கத்துடனிருந்தாள்.
ஏகாந்
மாமனார்
மாமியார் மாமனார்கள் சொல்வது:- நீ சொல்லியபடி வ்ர
முடித்து விட்டாய். போஜன காலம் வந்து விட்டது.
ஆகையால் இனி செய்யவேண்டியதைச் செய்யக்கடவாய்.
ஸாவித்ரீ:-ஸூர்யன் அஸ்தமித்த பிறகுதான் புஜிக்க
வேண்டும். சில கார்யம் செய்யவேண்டும். இவ்விதம் என்
மன
மார்க்கண்டேயர்:- போஜனத்தைப்பற்றி இவ்விதம் ஸாவித்ரீ
பேசிக்கொண்டிருக்கும் பொழுது, ஸத்யவான் கோடரியைத்