2023-04-27 23:00:24 by vshylaja
This page has been fully proofread once and needs a second look.
सांगोपनिषदो वेदा नधीते द्विजसत्तमः ।
स वृक्षमूले कस्मिंश्चि द्वेदानुच्चारयन् स्थितः ॥
उपरिष्
तया पुरीषमुत्सृष्टं ब्राह्मणस्य तदोपरि ॥
तामवेक्ष्य ततः क्रुद्धस्समपद्ध्यायत द्विजः ।
भृशं क्रोधाभिभूतेन बलाका सा निरीक्षिता ॥
अप
बलाकां पतितां दृष्
कारुण्यादभिसंतप्तः पर्यशोचत तां द्विजः ।
अकार्
इत्युक्त्वा बहुशो विद्वान् ग्रामं भैक्षाय संश्रितः ॥
ग्रामे शुचीनि प्रवरः कुलानि भरतर्षभ ।
प्रविष्टस्तत् कुलं यत्र पूर्
.
தபஸ்ஸையே தனமாயுடையவனும், கர்மடனுமான கௌசிக
ஒரு ப்ராம்ஹண ச்ரேஷ்டனிருந்தான். அவன் அங்கங்
உபநிஷத்துக்களுடனும் கூடிய வேதங்களைப் படித்துக்
கொண்டிருந்தான். ஒரு நாள் அவன் ஒரு மரத்தினடியில்
வேதங்களைப் படித்துக்கொண்டு உட்கார்ந்திருந்தான். அந்த
மசத்தின் மேல் ஒரு நாரை (பக்ஷி) உட்கார்ந்திருந்தது. அப்
அந்தப் பக்ஷி ப்ராம்ஹணன் மேல் மலத்தை
செய்தது. ப்ராம்ஹணன் அதைப் பார்த்து
கா
அவன் அந்தப் பக்ஷியைப் பார்த்தான்.
அப் பக்ஷி பூமியில் விழுந்தது. பூமி
உயிரிழந்த பக்ஷியைப் பார்த்து
பரிதபித்து அதைப் பற்றி வருந்தி
என்று பல தடவை சொல்லிப் பிறகு
கமா
க்ராமத்தில் சுத்தமான க்ருஹங்களில் நுழைந்து, பிறகு
முன் எவ்விடத்தில் பிக்ஷை வாங்கினானோ அந்த க்ருஹத்தில்