This page has not been fully proofread.

166
 
एवमुक्त्वा विनिश्चित्य रौद्रकर्मा स लुब्धकः ।
महाप्रस्थानमाश्रित्य प्रययौ संशितव्रतः ॥
ततो यष्टिं शलाकां च क्षारकं त्यज्य तत्र हि ।
तां च बद्धां कपोतीं च स प्रमुच्योत्ससर्जह ॥
sA) ...'ி: ॥
 
…..
 
भीष्मः – ततो गते शाकुनिके कपोती प्राह दुःखिता ।
संस्मृत्य भर्तारमथो रुदन्ती शोककर्शिता ॥
नाहं ते विप्रितं कान्त कदाचिदपि संस्मरे ।
सर्वाऽपि दुःखिता नारी बहुपुत्राऽवलैव सा ॥
शोच्या भवति बन्धूनां पतिहीन । तपस्विनी ॥
लालित । ऽहं त्वया नित्यं बहुमानाच सान्त्विता ।
बचनैर्मधेरैः स्निग्धै रसकृत् सुमनोहरैः ॥
 
இவ்விதம் சொல்லி நிச்சயித்து, கொடிய கர்மமுடைய
அந்த வேடன், தீவ்ரமான நியமமுடையவனாய், மஹாப்ரஸ்
ஏற்று, (வடக்கு முகமாய்) சென்றான். அதற்கு
முன்பே, தனது கழி, சலாகை, வலை இவைகளை அவ்விடத்தில்
எறிந்துவிட்டு, கூட்டில் அடைக்கப்பட்ட பெண் புறாவையும்
வெளியில் விட்டுவிட்டான்.
 
அத்யாயம்...... முற்றும்.
 
பீஷ்மர்:- வேடன் சென்ற
 
T
 
துக்கமுற்ற பெண்
ஓ காந்த! நான்
ஒருகாலும் அப்ரியம் செய்ததாய் நினைக்கவில்லை.
தவளாயின் அவள் பலமற்றவள். பெண்
 
பந்துக்களுக்குத் துக்கமளிப்பவ
 
நான் எப்பொழுதும் சீராட்டப்பட்டேன்.
ஸமாதானப்படுத்தப்பட்டேன். இனியதும்
 
r