This page has been fully proofread once and needs a second look.

133
 
कलियुगे तु – कलौ युगे त्विमान् धर्मान् वर्ज्याना हुर्मनीषिणः ।

प्रायश्चित्तविधानं च विप्राणां मरणान्तिकम् ॥
 

 
इति मरणान्तिकप्रायश्चित्तस्य निषिद्धत्वात्, कर्तव्यं न कर्तव्यमिति
48னிரி€€€ரி44

महद्भिर्विवेचनीयम्
-
 

 
एवं च प्रतिकूलाचरणप्रायश्चित्तत्वेनावगतस्य सहगमनस्य

मरणान्तिकप्रायश्चित्तरूपत्वेन कलियुगे विचार्यत्वात्, वाचा

क्रियया वा प्रतिकूलाचरणस्य प्रायश्चित्तं नास्तीत्यभिप्रेत्य कौसल्यया

दशरथं प्रति शोकवशात् परुपोषोक्त्यनन्तरं,
 

संभ्रमादब्रवीत्त्रस्ता त्वरमाणाक्षरं वचः ।

प्रसीद शिरसा याचे भूमौ निपतिताऽस्मि ते ॥

तथा प्रसादितो वाक्यैः देव्या कौसल्यया नृपः ॥
 

इति तत्प्रसादनस्यैव कृतत्वात् ॥
 

 
கலியுகத்திலோ, 'கலியுகத்திலோ இந்தத் தர்மங்களை
வர்ஜ்யங்
களாகப் புத்திமான்கள் சொல்லுகின்றனர், மரணாத்திகப்பாந்திகப்ராயச்
சித்தமும் கூடாது" என்று,
மரணாந்திகப்ராயச்சித்தம் நிஷித்த
மாயிருப்பதால், இது
செய்யத் தகுந்ததா, தகாததா, என்று
மஹான்களால்
விசாரிக்கத் தகுந்தது.
 

 
இவ்விதமிருப்பதால், ப்ரதிகூலாசரணத்திற்கு ப்ராயச்சித்த

மென்றறியப்பட்ட ஸஹகமநம் மரணாந்திக ப்ராயச்சித்த
ரூப
மாகியதால் விசார்யமாகியதால், வாக்கினாலோ, க்ரியையினாலோ

செய்த ப்ரதிகூலாசரணத்திற்கு ப்ராயச்சித்தம் இல்லை என்று

அபிப்ராயத்தை யடைந்து, கௌஸல்பையால், தசரதரை நோக்கி,

சோகவசத்தால் கடுஞ்சொற்கள் சொல்லிய பிறகு, "பயந்த
வளாய்,
பரபரப்புடன் வேகமுள்ள வர்ணங்களுடைப வார்த்தை
பை
யைச்
சொன்னாள். அனுக்ஹிக்க வேண்டும், தலையால் வேண்டு
கிறேன்.
பூமியில் விழுந்துள்ளேன். அவ்விதம் கௌ ஸல்யையால்

அரசன் வேண்டிக் கொள்ளப் பட்டான்" என்று உள்ள க்ரந்தத்
தால்
அவனை ப்ரஸாதனம் செய்ததாகவே தெரிகின்றது.