siddhantabindu /109
This page has not been fully proofread.
सिद्धान्त बिन्दु
71
moval of ignorance is the Self, duality is reached and
the Infinite (as defined by you ) is not proved. It has
been said in the Vārtika "The Infinite is said to be
Reality which is neither other nor the same (as
anything else). In this Reality, if there should be
a second, it would be impossible to find it."
In the case of identity (i.e., of the instruction
regarding the Infinite is to the Infinite itself), the
teaching has been said to be futile. Is this futility
meant in the ultimate sense or conceptually also? If
it is the former, the objection is answered by accepting
it as the attainment of what is desired.
[Not the instructor, not the scripture, not the disciple,
not the instruction,
Not you, not I, not this world.
The awareness of the Self does not bear questioning.
Therefore I am the one, the residue, Siva, the
7
absolute].
१३५. शास्ता उपदेशकर्ता गुरुः । शास्त्रं उपदेशयकणम् । शिष्य उपदेशकर्म ।
शिक्षा उपदेशक्रिया। त्वं श्रोता । अहं वक्ता अयं सर्वप्रमाणसन्निधापितः प्रपञ्चो
देहेन्द्रियादिरनर्थः परमार्थतो नास्तीत्यर्थः । द्वितीयं निराकरोति — स्वरूपा
वबोधो विकल्पासहिष्णुरिति । अयमर्थ: – यद्यपि अविद्यानिवृत्तिरात्मा-
नात्मा वेत्यादिविकल्पने किमपि फलं निरूपयितुं न शक्यते । तथाऽपि स्वरूपाव-
बोधो विज्ञानफलमनुभूयते । न चैतत्कथमिति विकल्पनीयम्, सर्वद्वैतोप-
मर्देन विकल्पासहिष्णुत्वात् । न हि दृष्टेऽनुपपत्रं नाम । तथा च श्रुतिः -
न निरोधो न चोत्पत्तिः न बद्धो न च साधकः ।
न मुमुक्षुर्न वै मुक्त इत्येषा परमार्थता ॥
'ब्रह्म वा इदमग्र आसीत्तदात्मानमेवावैदहं ब्रह्मास्मीति तस्मात्तत्सर्वमभवत्'
इत्याद्या पूर्वमपि ब्रम्ह - स्वरूपस्यैव सतो जीवस्य ज्ञानाद्ब्रम्हभावं दर्शयति, सवं
च द्वेतं वारयति ॥ ७॥
135. The Instructor, one who teaches, the Guru, the
scripture, the means of instrnction. Disciple, the
71
moval of ignorance is the Self, duality is reached and
the Infinite (as defined by you ) is not proved. It has
been said in the Vārtika "The Infinite is said to be
Reality which is neither other nor the same (as
anything else). In this Reality, if there should be
a second, it would be impossible to find it."
In the case of identity (i.e., of the instruction
regarding the Infinite is to the Infinite itself), the
teaching has been said to be futile. Is this futility
meant in the ultimate sense or conceptually also? If
it is the former, the objection is answered by accepting
it as the attainment of what is desired.
[Not the instructor, not the scripture, not the disciple,
not the instruction,
Not you, not I, not this world.
The awareness of the Self does not bear questioning.
Therefore I am the one, the residue, Siva, the
7
absolute].
१३५. शास्ता उपदेशकर्ता गुरुः । शास्त्रं उपदेशयकणम् । शिष्य उपदेशकर्म ।
शिक्षा उपदेशक्रिया। त्वं श्रोता । अहं वक्ता अयं सर्वप्रमाणसन्निधापितः प्रपञ्चो
देहेन्द्रियादिरनर्थः परमार्थतो नास्तीत्यर्थः । द्वितीयं निराकरोति — स्वरूपा
वबोधो विकल्पासहिष्णुरिति । अयमर्थ: – यद्यपि अविद्यानिवृत्तिरात्मा-
नात्मा वेत्यादिविकल्पने किमपि फलं निरूपयितुं न शक्यते । तथाऽपि स्वरूपाव-
बोधो विज्ञानफलमनुभूयते । न चैतत्कथमिति विकल्पनीयम्, सर्वद्वैतोप-
मर्देन विकल्पासहिष्णुत्वात् । न हि दृष्टेऽनुपपत्रं नाम । तथा च श्रुतिः -
न निरोधो न चोत्पत्तिः न बद्धो न च साधकः ।
न मुमुक्षुर्न वै मुक्त इत्येषा परमार्थता ॥
'ब्रह्म वा इदमग्र आसीत्तदात्मानमेवावैदहं ब्रह्मास्मीति तस्मात्तत्सर्वमभवत्'
इत्याद्या पूर्वमपि ब्रम्ह - स्वरूपस्यैव सतो जीवस्य ज्ञानाद्ब्रम्हभावं दर्शयति, सवं
च द्वेतं वारयति ॥ ७॥
135. The Instructor, one who teaches, the Guru, the
scripture, the means of instrnction. Disciple, the