शुकसप्ततिः /33
This page has been fully proofread once and needs a second look.
त्वमहासीरिति तमन्वयुङ्क्त । तदानीं राजादेशमासा
सिद्धमन्त्रौषधं धर्
बन्धनं चावकाशं च मतिमान्न प्रकाशयेत् ॥
-
देव एनमप्रा
दप्यत्यन्ततया प्रणयपात्रम् । तां विहाय कामपि कामिनीं न परिशीलयामि । किं तु । सापि व्यभिचरन्ती
मम दृगयनमाससाद । अत एव तदानींतनदिने मम मनसि न कञ्चन सुखलवाश्रयः । किं तु
गरदुःखसागरान्तर्गतगुरुगरोद्गारकलितगाम्भीर्
हास्ये सोत्साहे प्रत्यासक्तिमाबध्नाति । इति प्रधानवचः श्रवणान्महीभर्तुः हास्यमाविरासीत् । किं तु । त
स्व
स्यरसपरंपरापरिस्
सुमस्तबकेन कामकलिकां प्राणेश्व
वनीकारसोदरभाजा संमोहमहोर्मिगृहीतहृदया व्यरचि नरेन्द्रसहचरी । राजा च चेलाञ्चलेन तन्
पगमाय पवनाहतिमातनोति । तत्समी
प्रापतत् । तदाल
तर्हि मदीयायाः प्राणप्रियायाः प्राणस्थानसमानो यः क्षणः प्रतिक्षणं प्रवर्तमानो ऽस्ति मूर्च्
सितैतादृशी कष्टा दशा प्रावरीवर्ति तद्धर्षोत्करेण हास्यं भवतः प्रासंजयत् । ततः पुष्पहासो जगाद
राजानम् । देव यद्यभयदानं दातुमीशिषे तदा व
तिनाभिहितः पुष्पहासो बभाषे । देव त्वदीयेयं प्राणेश्वरी कामकलिका । अस्या गिरा मत्स्या अपि
मुमुदिरे । सेयं पतिव्रता त्रियामायां मन्
तिक्रममकार्षीस्त्वमिति अभिधाय मान्
तवान्तिकमागमिष्यामीत्यभिधायेदा
रैरेतस्या न कश्चिद्
कचचक्र
प्रथते मिथ्यात्वाय तदानीमेव तस्याः पृष्ठभागे कशाताडनप्रतिफलनं लक्षणीयं देवेन । इत्यभिहिते
महीपतितिल
तदाल
परस्योपरि प्राक्षिपदुपकाराविष्कारेण प्रधानमुन्मोचितवती इत्युपायचातुर्
नीमभिसर ॥
इति सप्तदशी कथा ॥ १७ ॥
-
पुनः प्रभावतो प्रदोषकाले विनयकन्द
व्यसननिरसने प्रसृमरसंविद्रसानुसारिणी भवसि चेत्तदा याहीत्यभ्यधात् । किं तद्वृत्तान्तम् । वावदीतु
भवानिति तया नियुक्तः पक्षीन्द्रो वाचं विस्तारयति स्म । शृणु श्रवणालंकरणवाणि । राजपुराभिधा -
ने नगरे सलवणदेवाख्यः कृषीवलः । तस्य द्वे स्त्रियौ । एका शृङ्गारवती अन्या सुभगा च । ते द्वे अपि
व्यभिचारानुरक्ते सं
प्रचयन्ती पञ्चशरनरपतिचापविद्यासहचरी चरितार्
संभारं वृत्तिविभागग्रथनाय समानीतवान् । तर्हि व्याचक्ष्व प्रभावति । तस्मिन्समये कं नाम उपायं