This page has not been fully proofread.

७६
 
औत्सुक्य विश्वसितनामैकादशं स्तोत्रम् ।
देहादिममातृता चेदालता तत्सर्वामिदं त्वन्मयमेवोच्यते देहा-
द्यहन्तैवोन्मूलनीया वर्तते ॥ १२ ॥
 
यद्यप्यत्र वरप्रदोद्धततमाः पीडाजरामृत्यवः
एते वा क्षणमासतां बहुमतः शब्दादिरेवास्थिरः ।
तत्रापि स्पृहयामि सन्ततसुखाकाङ्क्षी चिरं स्थास्नवे
भोगास्वादयुतत्वदङ्क्षि कमलध्यानाग्यूजीवातवे ॥१३॥
 
यद्यप्येति । अत्रेति संसारे, उद्धततमा असह्याः, क्षणमासतां
साम्प्रतं तिष्ठन्त्विति लौकिक्युक्तिः, बहुमतो विश्वस्याभिलपि-
तः, सन्ततमद्वयानन्दरूपं मुखमाकाङ्क्षतीति तच्छीलः, चिरस्था-
स्नवे चिरमवस्थानशीलाय, जीवातवे जीविताय, स्पृहयामि, की-
दृशाय, भोगास्वादयुतत्वदङ्घ्रिकमलध्यानाग्याय परमानन्दच-
मत्कारयुक्तत्वन्मरीचिपद्मचिन्तनप्रधानाय, अत एव स्पृहणीय-
त्वम् ॥ १३ ॥
 
हे नाथ प्रणतार्तिनाशनपटो श्रेयोनिधे धूर्जटे
दुःखैकायतनस्य जन्ममरणत्रस्तस्य में सांप्रतम् ।
तच्चेष्टव यथा मनोज्ञविषयास्वादप्रदा उत्तमाः
जीवन्नेव समश्नुवेऽहमचलाः सिद्धीस्त्वदर्चापरः ॥ १४॥
 
हे नाथेति । मनोज्ञं चिदानन्दसुन्दरं विषयाणां रूपादी-
नां चमत्कारास्वादं ददति यास्ता, उत्तमा, अचलाः, सिद्धीरिति,
माग्वत् जीवन्नेवेति न देहपाते अपि तु जीवदवस्थायामेव,
समाविष एवाहं त्वदर्चापर इति त्वयि चिदात्मनि विश्वार्पण-
परः ॥ १४ ॥
 
CC-0 Pulwama Collection. Digitized by eGangotri