This page has been fully proofread once and needs a second look.


362
नौश्च
दुर्जन निन्दा
 
362
 
नौ दुर्जन
जिदाह्वा च प्रतिकूलविसर्पिणी ।

परप्रतारणाचैयैव दारुणा केन निर्मिता ॥ १८ ॥
 
333
 

363
यस्मिन्वंशे समुत्पन्नस्तमेव निजचेष्टितैः ।

दूपयत्याचषयत्यचिरेणैव घुणकीट इवाधमः ॥ १९ ॥
 

364
 

प्रेरयति परमनार्यः शक्ति विहीनोपि जगदभिद्रोहे ।

तेजयति शस्त्रधारां स्वयमसमर्था शिला छेत्तुम् ॥ २० ॥
 

365
 

स्वभावकठिनस्यास्य कृत्रिमां विभ्रतो नतिम् ।
 

गुणोषि परपि परहिंसायै चापस्य च खलस्य च ॥ २१ ॥
 
336
 

336
अय:पिण्ड इवोत्तप्ते खलानां हृदये क्षणात् ।

पतिता अपि नेक्ष्यन्ते गुणास्तीतोयकणा इव ॥ २२ ॥
 

367
 

वर्जनीयो मतिमता दुर्जनः सख्यधैयैरयोः ।
 

श्वा भवत्यपकाराय लिहन्नपि दशज्ञन्नपि ॥ २३ ॥
 

368
 

वक्रतां विभ्रतो यस् गुह्यमेव प्रकाशते ।
 

कथं खलु समो न स्यात्पुच्छेन पिशुनः शुनः ॥ २४ ॥
 

369
 

शिरासरसि निहितोपि नित्यं यत्नादपि सेवितो बहुस्नेहैः ।

तरुणीकच इव नीचः कौटिल्यं नैव विजहाति ॥ २५ ॥
 

370
 

पात्रमपात्री कुरुते दहति गुणं स्नेहमाशु नाशयति ।

अमले मलं प्रयच्छति दीपज्वालेव खलमैत्री ॥ २६ ॥
 
५५
 

371
 

स्नेहेन भूतिदानेन कृतः स्वच्छोपि दुर्जनः ।

दर्पणश्चान्तिके तिष्ठन्करोत्येक मापेमपि द्वियाधा ॥ २७ ॥