This page has not been fully proofread.

दुर्जन निन्दा
 
362
 
नौ दुर्जनजिदा च प्रतिकूलविसर्पिणी ।
परप्रतारणाचैव दारुणा केन निर्मिता ॥ १८ ॥
 
333
 
यस्मिन्वंशे समुत्पन्नस्तमेव निजचेष्टितैः ।
दूपयत्याचरेणैव घुणकीट इवाधमः ॥ १९ ॥
 
364
 
प्रेरयति परमनार्यः शक्ति विहीनोपि जगदभिद्रोहे ।
तेजयति शस्त्रधारां स्वयमसमर्था शिला छेत्तुम् ॥ २० ॥
 
365
 
स्वभावकठिनस्यास्य कृत्रिम विभ्रतो नतिम् ।
 
गुणोषि पर चापस्य च खलस्य च ॥ २१ ॥
 
336
 
अय:पिण्ड इवोत्तप्ते खलानां हृदये क्षणात् ।
पतिता अपि नेक्ष्यन्ते गुणास्तीयकणा इव ॥ २२ ॥
 
367
 
वर्जनीयो मतिमता दुर्जनः सख्यधैरयोः ।
 
श्वा भवत्यपकाराय लिहनपि दशज्ञपि ॥ २३ ॥
 
368
 
वक्रत विभ्रतो यस् गुह्यमेव प्रकाशते ।
 
कथं खलु समो न स्यात्पुच्छेन पिशुनः शुनः ॥ २४ ॥
 
369
 
शिरास निहितोपि नित्यं यत्नादपि सेवितो बहुस्नेहैः ।
तरुणीकच इव नीचः कौटिल्यं नैव विजहाति ॥ २५ ॥
 
370
 
पात्रमपात्री कुरुते दहति गुणं हमाशु नाशयति ।
अमले मलं प्रयच्छति दीपज्वालेव खलमैत्री ॥ २६ ॥
 
५५
 
371
 
स्नेहेन भूतिदानेन कृतः स्वच्छोपि दुर्जनः ।
दर्पणश्चान्तिके तिटन्करोत्येक मापे द्विया ॥ २७ ॥