शार्ङ्गधरपद्धतिः /257
This page has been fully proofread once and needs a second look.
चतुरगमनो जात्योप्यश्वः स गौरिव वाह्यते
गुणवति जने प्रायेणैते गुणाः खलु दूषणम् ॥ १६ ॥
1545
त्यजति भयमकृतपापं सुमित्रमयशः प्रमादिनं विद्या ।
ही:
ह्रीः कामिनमलसं श्री: क्रूरं स्त्री दुर्जनं लोकः ॥ १७ ॥
1546
२४२
द्वाविमौ पुरुषौ लोके परप्रत्ययकारकौ ।
स्त्रियः कामितकामिन्यो लोकः पूजितपूजकः ॥ १८ ॥
1547
द्वाविमौ पुरुषौ लोके सुखिनौ न कदाचन ।
यश्चाधनः कामयते यश्च कुप्यत्यनीश्वरः ॥ १९ ॥
1548
हा
द्वाविमौ पुरुषौ लोके स्वर्गस्योपरि तिष्ठतः ।
प्रभुश्व क्षमया युक्तो दरिद्र
1549
द्वाविमौ पुरुषौ लोके शिरःशूलकरौ परौ ।
गृहस्थो यो निरारम्भो यतिश्च सपरिग्रहः ॥ २१ ॥
1550
दा
द्वाविमौ पुरुष लोके न भू
प्रार्थितो यश्च कुरुते यश्च नार्थयते परम् ॥ २२ ॥
1551
शावे
1551
द्वाविमावम्भसि क्षेप्
धनिनं चाप्रदातारं दरिद्रं चातपस्विनम् ॥ २३ ॥
1552
सन्तश्चेदमृतेन किं यदि खलस्तत्कालकूटेन किं
दातारो यदि कल्पशाखिभिरलं यद्यर्थिनः किं तृणैः ।
किं कर्पूरशलाकया यदि दृशः पन्थानमेति प्रिया
संसारेपि सतीन्द्रजालमपरं यद्यस्ति तेनापि किम् ॥ २४ ॥