2023-03-07 16:51:02 by Alok Kumar
This page has been fully proofread once and needs a second look.
हस्तिशशकेन्दुकथा
८१
महान् विशेषो भविष्यति । अस्मज्ज्योत्स्नयाप्यायितशरीरः स्याः । अन्यथास्म-
द्रश्मिसंनिरोधा
एवमुक्तवति दूते हस्तिरा
नादपकृतं सोऽहमधुना शशिना सह विरोधं न करिष्यामीति । स आह । स
राजा
भगवन्तं प्रणम्य प्रसाद्य च गच्छ । इत्युक्त्वा तं गजं रात्रौ चन्द्रसरो नीत्वा
संपूर्णकलामण्डलमुदकगतं चन्द्रप्रतिबिम्बमदर्शयत् । असावपि हस्तिराजो देव-
ताप्रणामं परमशु
प्रक्षिप्तवान् । अथ संक्षुभितोदकचलन्मण्डल इतश्चेतश्च चक्रारूढ इव बभ्राम ।
तेन गजश्चन्द्रसहस्रमपश्यत् । अथाविग्
कष्टं कष्टं द्विगुणतरमाकोपितस्त्वया चन्द्रमाः । स आह । केन हेतुना भगवां-
श्चन्द्रो मयि प्रकुपितः । विजयोऽब्रवीत् । स्पर्शनादस्य पानीयस्य । अथ तच्छ्रुत्वा
संलीनवालधिराकृष्य करं निकृष्टजानुरवनितलविन्यस्तशिराः प्रणम्य भगवन्तं
चन्द्रमसं हस्त्यवोच
मिष्यामि । इत्युक्त्वानवलोकयन्नेवा
इति तृतीया कथा समाप्ता ।
अतोऽहं ब्रवीमि । व्यपदेशेऽपि सिद्धिः स्यादिति । अपि च क्षुद्रोऽयमु
दुरात्मा न शक्तः प्रजाः पालयितुम् । उक्तं च
क्षुद्रमर्थप
उभावपि क्षयं यातौ यथा शशकपि
वि
विहगा ऊचुः । कथं चैतत् । सोऽब्रवीत् ।
अथ मार्जारकपि
अस्ति । अहं पुरा कस्मिंश्चिद् वृक्षे न्यवसम् । तत्रैवा
११