2023-03-14 16:08:31 by Alok Kumar
This page has been fully proofread once and needs a second look.
केन रत्नमिदं सृष्टं
एवं बहु विलप्य हिरण्यकश्चि
पितेन । यावदयं मन्थरकोऽस्मद्दृष्टिगोचरान्न नीयते तावदस्य मोक्षोपायश्चिन्त्य-
तामिति । तावूचतुः । तथा क्रियताम् । स आह । चि
गत्वा जलसमीपे विप्रकृष्टे भूप्रदेशे निपत्य मृत
मपि लघुपतनकस्तस्योपर्यवस्थितः शृङ्गपञ्जरान्तर
खन्ने
न्मृगोऽयं मृत इति मत्वा कच्छपं परित्यज्य मृगार्थे सत्वरं यास्यति । ताव
मप्यपक्रान्ते तस्मिन् मन्थरकस्य बन्धनं छेत्स्यामि । तत
सहसा प्रवेक्ष्यतीति । अन्यच्च पुनरभ्याशोपगते तस्
यनं क्रियते तथा प्रय
उदकतीरे मृतरूपं मृगं वायसेन भक्ष्यमाणं दृष्
प्रक्षिप्य मृगान्तिकमुपाद्रवत् । अ
खण्डशः कृतम् । कच्छपोऽपि तत्स्थानात् सत्वरं जलाशयम
मृगश्
कोऽपि तदिन्द्रजालमिव मन्यमानः किमिदमित्यनुचिन्त्य प्रत्यावृत्य यावत्
कच्छपस्थानं गतस्तावत् पश्यत्यङ्
मपि योगिन
तहृदयश्च तस्माद्वनाद्दिशोऽवलोकय
चत्वारोऽपि ते सर्वे विमुक्तापद: कल्यशरीरा: पुनरे
परस्परं स्नेहेन वर्तमानाः कालेन यथासुखमास्थिताः । तस्मात्
७२
ति
मर्त्येषु यदि कस्त
इति मि
[ तन्त्रम् २