This page has been fully proofread once and needs a second look.

कथा १]
 
तद्याश्वञ्चाजीवनं कष्टतरम् । यतः
 
मूषकपरिव्राजककथा
 

 
कुब्जस्य कीटखातस्य दावनिष्कुषितत्वचः ।

तरोरप्यूषरस्थस्य वरं जन्म न चार्थिनः ॥ ३७ ॥

 
कण्ठे गद्गदता स्वेदो मुखे वैवर्ण्यवेपथू ।

म्रियमाणस्य यान्येव तानि चिह्नानि याचतः ॥ ३८ ॥
 

 
दौर्भाग्यायतनं धियोऽपहरणं मिथ्याविकल्पास्पदं
<error>।</error><fix></fix>
पर्यायो मरणस्य दैन्यवसतिः शङ्कानिधानं परम्
<error></error><fix>।</fix>
मूर्तं लाघवमाश्रयञ्श्च विपदां तेजोहरं मानिनां

अर्थित्वं हि मनस्विनां न नरकात् पश्यामि वस्त्वंन्तरम् ॥ ३९ ॥
 

 
अपि च
 
नि

 
निर्
द्रव्यी हियो ह्रियमेति हीपरिंह्रीपरिगतः प्रभ्रश्यते तेजसो
 

निस्तेजा:जाः परिभूयते परिभवान् निर्वेदमागच्छति ।
 

निर्विष्ण्णः शुचमेति शोकमनसो बुद्धि:धिः परिभ्रश्यते

निर्बुद्धिः क्षयमेस्त्यहो निधनता सर्वापदामास्पदम् ॥ ४० ॥

 
अपि च
 

 
वरमहिमुखे क्रोधाविष्टे करौ विनिवेशितो

विषमपि रं पीत्वा सुप्तं कृतान्तनिवेशने ।

गिरिचरतढाटादात्मा मुक्तो वरं शतधा गतो

न तु खलजनावा प्तैरर्थैः प्रियं कृतमात्मनः ॥ ४१ ॥

 
वरं विभवहीनेन प्राणैः संतर्पितोऽनलः ।

नोपचारपरिभ्रष्टः कृपणोऽभ्यर्थितो जनः ॥ ४२ ॥

 
अथ चैवं गते केन नामान्योपायेन जीवितं स्यात् । किं चौर्येण । तदपि
 

परस्वादानात् कष्टतरं । यत्कारणम्
 

 
वरं कार्यं मौनं न च वचनमुक्तं यदनृतं
वरं व्

वरं क्लैब्
यं पुंसां न च परकलत्राभिगमनम् ।
 

वरं प्राणत्यागो न च पिशुनवाक्येष्वभिरति-

र्
वरं भिक्षाशित्वं न च परधनास्वादनसुखम् ॥ ४३ ॥