This page has been fully proofread once and needs a second look.

5
 
15
 
यच्चाजस्रं परार्ध्यगुणपरोऽसि तदपि त्वां प्रकृतिराकर्षति । कथम्
 
प्रायेणेह कुलान्वितं कुकुलजा: स्त्रीवल्लभं दुर्भगा
दातारं कृपणा ऋजूननृजवस्तेजस्विनं पूतराः ।
वैरूप्योपहताश्च कान्तवपुषं सौख्यस्थितं दुःस्थिता
नानाशास्त्रविशारदं च पुरुषं निन्दन्ति मूर्खाः सदा ॥ १६७॥
 
अथवा
 
तस्योपदेशः सफलः सकृदुक्तं हि वेत्ति यः ।

त्वं तु पापाषाणनिश्चेष्ट उपदेशेन किं तव ॥ १६८ ॥

 
किं च मूर्ख त्वया सह संवासोऽपि न श्रेयान् । अन्यथा कदाचिस्त्त्वत्संप-
10

र्कादिस्माकमप्यनर्थः स्यात् । उक्तं च
 
20
 
अथवा
 
25
 
मित्रभेदम्
 
[तन्त्रम् १
 
यच्चाजस्रं परार्श्वगुणपरोऽसि तदपि त्वां प्रकृतिराकर्षति । कथम्
प्रायेणेह कुलान्वितं कुकुलजा: स्त्रीवल्लभं दुर्भागा
दातारं कृपणा ऋजूननृजवस्तेजस्विनं पूतराः ।
वैरूप्योपहताञ्च कान्तवपुपं सौख्यस्थितं दुःस्थिता
नानाशास्त्र विशारदं च पुरुपं निन्दन्ति मूर्खाः सदा ॥१६७॥
 

 
लभते पुरुषास्तांस्तान् गुणदोपाषान् साध्वसाधुसंपर्कात् ।

नानादेश विचारी पवन इव शुभाशुभान् गन्धान् ॥ १६९ ॥

 
पैशुन्यम/मात्रकुशलः सौहार्दस्य विनाशकः ।
 

प्रमाणं त्वादृशो यत्र तत्कार्यं न शुभं भवेत् ॥ १७० ॥

 
अपि च पिशुनानां न किंचित्स्वार्थमुपपद्यते विनाशादृते । अन्त्या-

स्वप्यवस्थासु नैवाकार्यं व्यवस्यन्ति साधवः कर्तुम् । तथा हि
यद्

 
यद
कार्यमकार्यमेव त-

न्
न बुधस्तत्र मतिं प्रयोजयेत् ।

परयापि तृपाषा प्रबाधितै-
 

र्
न हि रथ्यागतमम्बु पीयते ॥ १७१ ॥
 

 
इत्युक्त्वा तत्सकाशादतः करटकः । अथ पिङ्गलक: संजीव
कं
व्यापाद्य प्रशान्तको पोऽसृग्दिग्धं पाणिणिं प्रमृज्यातिशोकार्तः संनिःश्वस्य

सपश्चात्तापभिमिदमब्रवीत् । कष्टं महदिदमकृत्यं मया कृतं द्वितीयमिव शरीरं

संजीवकं व्यापादयता । उक्तं च
 

 
सम्येकदेशस्य गुणान्वितस्य
 

 
मृत्यस्य वा बुद्धिमतः प्रणाशे ।

भृत्यप्रणाशो मरणं नृपाणां
 

 
नष्टापि भूमि: सुलभा न भृत्याः ॥ १७२ ॥