2023-03-29 07:08:10 by Alok Kumar
This page has been fully proofread once and needs a second look.
[ तन्त्रम् १
मां यद्भविष्यवन् मन्यसे । तन्न भीः कार्या। मद्
भवं कर्तुं समर्थः
णापि तत्प्रति जिज्ञासयाण्डान्यपहृतानि । पश्यामि तावद्यं किमारभत
5 इति
णापि तत्प्रति जिज्ञासयाण्डान्यपहृतानि । पश्यामि तावदयं किमारभत
इति । अथ टिट्टिभी शून्यमपत्यस्थानं दृष्ट्वा शोकार्ता भर्तारमाह । इदं
तत्कष्टमापतितं मम मन्दभाग्यायाः यत्पूर्
पत्यनाश इति । टिट्टिभ आह । ममापि तावद्भद्रे दृश्यतां सामर्थ्यमिति ।
ततस्तेन पक्षिसमाजं कृत्वा निवेदितं त
णाभिहितम् । असमर्था वयं महोदधिविग्रहस्य । किं पुनरत्र प्राप्तकालम् ।
सर्व एव वयमाक्रन्देन गरुत्मन्
इति संप्र
हूतो भगवता नारायणेन । ततस्तस्मिन्नेव समये तैः पक्षिभिर्नि
कृतमपत्यहरणवियोगदुःखं स्वामिने पक्षिराजाय यथा देव त्वयि नाथे
प्रतपति चञ्चुभरणमात्रजीविनो भोजनदौर्बल्या
15
शिशूनपहृतवान् । गरुडश्च
नारायण
मगमत् । अथ देवं दृष्ट्वा सुतरामा
सता समुद्रापसदान्ममायं पराभव इति । ज्ञात्वा च देवः परिहस्य समुद्र-
स्येदमुवाच । समर्पयाधुनाण्डानि टिट्टिभस्येति । अन्यथा त्वामाग्नेयास्त्रप्रता-
पितमनेकवडवामुखसहस्रपरिक्षीणतोयं स्थलतां नयामीति । ततो देवाज्ञया
समुद्रेण सभयेन तान्यण्डानि समर्पितानि ।
m
"
इति नवमी कथा समाप्ता
अतोऽहं ब्रवीमि । शत्रोर्विक्रममज्ञात्वेति । अवगतार्थश्च संजीवकस्त-
मपृच्छत् । वयस्य कथय कस्तस्य युद्धमार्ग इति । सोऽब्रवीत् । <flag>अन्यदासौ
25
स्रस्ताङ्गः शिलातलमाश्रितस्त्वदुन्मुखः प्रतीक्षते । अद्य यदि प्रथममेव
समुन्नतला
मुखमीक्षमाणस्तिष्ठति तदा ज्ञात्वायं ममोपरि दुग्धमतिरिति त्वमपि व्यव
हरिष्यसि । एवमुक्त्वा दमनकः करटकसमीपं गतः । तेन चामिहितः ।