This page has been fully proofread once and needs a second look.

मित्रभेदम्
 
न गोप्रहानं न महीप्रदानं
 
न महीप्रदानं
न चान्नदानं हि तथा प्रधानम् ।

यथा वदन्तीह महाप्रदानं
 
[ तन्त्रम् १
 

सर्वप्रदानेष्वभयप्रदानम् ॥ ११६ ॥
 
3

 
काकाकोऽब्रवीत् । अहो स्वामिनो धर्मशास्त्रं प्रति प्रतिभा । एतद्वन्यदपि

प्रधानं महर्षिवचनं यथा श्रेयसामर्थे पापीयान् समारम्भः । अपि चोक्तम्

 
त्यजेदेकं कुलस्यार्थे ग्रामस्यार्थे कुलं त्यजेत् ।
 

ग्रामं जनपदस्यायेंर्थे स्वात्मार्थे पृथिवीं त्यजेत् ॥ ११७ ॥
 

 
पुनश्चाह । मा स्वामी स्वयं व्यापादयतु । मयाम्योपधिना वध आरब्धः ।

10 सोऽब्रवीत् । कथमिव । वायस आह । अयं तावद्वेतवस्थं स्वामिनमस्मांच
 

 
दृष्ट्वा स्वयमेवात्मानमन्यपुष्ट्यर्थं स्वर्गगमनाय सत्वहिताय निवेदयति । नतो

न दोपः । एवमभिहितवति वायसे सिंहो मतिभ्रममिवार्पितो न किंचिद-

प्युदाहृतवान् । असावपि पुनस्तत्सकाशं गत्वा कृतकवचन : प्रत्येकं विज्ञा-

पितवान् । अहो स्वामिनो महत्यवस्था वर्तते । नासिकान्तप्रामजीवितस्ति-

15 ष्ठति । तत्तेन विना कोऽस्माकमत्र कानने रक्षिता । तदस्य क्षुद्रोगात्पर-

लोकप्रस्थितस्य स्वयं गत्वा स्वशरीरदानं कुर्मो येन स्वाभिप्रसादस्यानृणतां

गच्छामः । इति । ततः कृतसंविद : सह कथनकेन सिंहसकाशं गताः ।

अथ काकेनोक्तम् । देव । आहारो न प्राप्तः । अनेकोपवासश्च स्वामी ।

तत्सर्वथा मनीयं मांसपमुज्यतामिति । अथासावाह । स्वल्पकायो भवान् ।

20 न युष्मच्छरीरोपभोगे कृतेऽप्यस्माकं किंचित्तृप्तिकारणं भवति । तस्मि

आपयासे गोमायुरप्येवमभिहितवाम । अस्मान मम विशिष्टतरं शरीरम।

सम्मरमाणैः क्रियता प्राणयात्रेति । तमपि सिंहस्यैवामिहितवाम अपयामे

व तस्मिन् दयाह आभ्यां मम विशिष्टतरं शरीरमिदमुपज्यतामिति ।

समयसाबाह । अल्पकायो भवानपीति कथनकोऽचिन्तयत !

25 नैवात्र कश्चिद्विनाश्यते । तदहमध्येवमेव त्रत्रीमि तत उत्थाय सिंहान्ति-

कमुपगम्याब्रवीत् । देव पथ्यो मम विशिवतरं शरीरम् । तस्माम्मच्छ-

रीरेणात्मनः प्राणयात्रा क्रियतामिति । एवमभिवदनेवासौ द्वीपिगोमायुभ्यां

विदारितोभयकुक्षि सः त्वमुपगतो भतिम्ोति :.
 

 
इस्मटमी कथा समासा ।