This page has been fully proofread once and needs a second look.

सिंहवृषभकथा
 
कः कालस्य न गोचरान्तरगतः कोऽर्थी गतो गौर
 
वं
को वा दुर्जनवागुरानिपतितः क्षेमेण यातः पुमान् ॥ ८९ ॥
 
तन्त्रम् १ ]
 

 
तत्सर्वथा
 
5
 

 
कः कालः कानि मित्राणि को देशः को व्ययागमौ ।
का

कश्चा
हं का च मे शक्तिरिति चिन्त्यं मुहुर्मुहुः ॥ ९० ॥

 
हृदयान्तर्निहितभावस्य तस्य वचनं श्रुत्वा संजीवकोऽब्रवीत् । भद्र अथ

किमत्र । स आह । यद्यपि राजविश्वासो न कथनीयस्तथापि भवांस्तावन्मत्सं
-
प्रत्ययादागतः स्थितञ्च । तश्च । तदवश्यं मया तव हितमाख्येयम् । अयं स्वामी पिङ्ग-

लकस्तवोपरि द्रुग्धबुद्धिः । अनेन चाद्याभिहितम् । संजीवकं हत्वा स्वपरिवारं

तदामिषेण तर्पयामीति । एतत्वच्छ्रुत्वा संजीवकः परं विषादमगमत् । दमनक 10

आह । यदत्र करणीयं तदहीनकालं संचिन्त्यतामिति । पूर्वकालं श्रद्धेयवचन-
त्वा

त्वाच्
च दमनकस्य सुतराभामाविग्हृदयः परं भयमुपागतः संजीवक आह । सुष्टु
ग्व
ठु
ल्विदमुच्यते ।
 

 
दुर्जनगम्या नार्यः प्रायेणापात्रभृद्भवति राजा ।

कृपणानुसारि च धनं देवो गिर्युदधिवर्षी च ॥ ९१ ॥

 
एवं चाचिन्तयत् । कष्टं भोः । किमिमापतितं ममेति । अपि च

 
आराध्यमानो नृपतिः प्रयत्ना-

दाराध्यते नाम किमत्र चित्रम् ।

अयं त्वपूर्व: प्रतिमाविशेषो
 

यः सेव्यमानो रिपुतामुपैति ॥ ९२ ॥
 

 
तत्सर्वथाशक्योऽयमर्थः ।
 

 
निमित्तमुद्दिश्य हि यः प्रकुप्यति
 

ध्रुवं स तस्यापगमे प्रसीदति ।

अकारणद्वेषि मनो हि यस्य वै
 

कथं परम्स्तं परितोषयिष्यति ॥ ९३ ॥
 

 
साधु चेदमुच्यते ।
 
२७
 

 
सरसि बहुशस्ताराछायां दशन परिवश्विञ्चितः

कुमुद विटपान्वेषी हंसो निशास्त्रविचक्षणः ।

न दशति पुनस्ताराशङ्की दिवापि सितोपल
 
15
 
20
 
25
 
त्पलं