2023-03-04 06:12:15 by Induja
This page has been fully proofread once and needs a second look.
अपि च ।
कल्पयति येन वृत्
स गुणस्तेन गुणवता विवर्धनीयञ्च रक्ष्यश्च ॥ २६ ॥
करटक आह । दुराराध्या हि नरपतयः पर्वता इवाजस्रं प्रकृति-
5
विषमा व्यालाकीर्णा रन्ध्रान्वेषिणश्छलग्राहिण
10
23
मित्रभेदस्
भोगिनः कञ्चुकास
फणिनो मन्त्रसाध्याञ्च राजानो भुजगा इव ॥ २७ ॥
सोऽब्रवीत् । एवमेतत् । तथापि
अपि च ।
राजानमपि सेवन्ते विषमप्युपमुञ्जते ।
रमन्ते च सह स्त्रीभिः कुशलाः खलु मानवाः ॥ २८ ॥
अपि च ।
यस्य यस्य हि यो भावस्तेन तेन हि तं नरम् ।
अनुप्रविश्य मेधावी क्षिप्रमात्मवशं नयेत् ॥ २९ ॥
15
करटक आह । शिवास्ते पन्थानः सन्तु । यथाभिप्रेतमनुष्ठीयतामिति ।
ततो दमनकोऽपि तमामन्त्र्य शनैः पिङ्गलकसमीपं गतः । तत्र दूरादेवाग-
च्छन्तं दमनकमवलोक्य पिङ्गलको द्वाः
वेत्रलता । अयमस्माकं चिरन्तनो मन्त्रिपुत्रो दमनकः समागतः । अव्या-
हतप्रवेशो
लकनिर्दिष्टे चासन उपविष्ट: । स च तस्य नखकुलिशालंकृतं दक्षिणपाणि-
20
मुपरि द
ष्टोऽसि । दमनक आह । न किंचिद् देवपादानां मया प्रयोजनमस्ति ।
तथापि प्राप्तकालमवश्यममात्यैर्वक्तव्यमित्यागतोऽस्मि । यस्मान्न केनचि
राज्ञामुपयोगकारणं नास्ति । उक्तं च
दन्तस्य निष्कोषणकेन राज
कर्णस्य कण्
तृणेन कार्