पञ्चतन्त्रं एडगरटन-पण्डितेन सम्पादितम् /14

पञ्चतन्त्रम् ।
 

 
अथ कथामुखम् ।
 

 
मनवे वाचस्पतये शुक्राय पराशराय ससुताय ।

चाणक्याय च विदुषे नमोऽस्तु नृपशास्त्रकर्तृभ्यः ॥ १ ॥

सकलार्थशाखस्त्रसारं जगति समालोक्य विष्णुशर्मापि ।

तन्त्रैः पञ्चभिरेतैश्चकार सुमनोहरं शास्त्रम् ॥ २ ॥

 
तद्यथानुश्रूयते । अस्ति दाक्षिणात्ये जनपदे महिलारोप्यं नाम नगरम् । 5

तत्र सकलार्थिजनमनोरथकल्पद्रुमः प्रवरनरपतिमुकुटमणिमरीचिनिचयरञ्जित-

चरणयुगलः सकलकलापारंगतः सकलार्थशास्त्र विदमरशक्तिर्नाम राजा बभूव ।

तस्य च त्रयः पुत्राः परमदुर्मेधसो वसुशक्तिरुप्ग्रशफिक्तिरनेकशक्तिश्चेति नामानों
नो
बभूवुः । अथ तानर्थशास्त्रं प्रति जडानालोक्य स राजा सचिवानाहूय

संप्रधारितवान् । ज्ञातमेव भवद्भिर्यथा ममैते पुत्राः परमदुर्मेधसः ।

 
कोऽर्थः पुत्रेण जातेन यो न विद्वान्न धार्मिकः ।

तया गवा किं क्रियते या न दोग्ध्री न गर्भिणी ॥ ३ ॥

वरं गर्भस्रावो वरमृतुषु नैवाभिगमनं

वरं जातप्रेतो वरमपि च कन्यैव जनिता ।

वरं वन्ध्या भार्या वरमगृहवासे निवसनं
 

न चाविद्वान् रूपद्रविणबलयुक्तोऽपि तनयः ॥ ४ ॥

 
तदेषां बुद्धिप्रबोधनं केनोपायेनानुष्ठीयते । इति । तत्र केचिदाहुः । देव

द्वादशभिर्वर्षैः किल व्याकरणं श्रूयते । तद्यदि कथमपि ज्ञायते ततो धर्मार्थ-

कामशास्त्राणि ज्ञेयानि । तदेतद् दतिगहनं धीमतामपि किं पुनर्मन्दबुद्धीनाम् ।
 
10
 
15