2023-02-21 16:55:13 by ambuda-bot
This page has not been fully proofread.
कथा १ ]
मनोरथध्यानकारकब्राह्मणकथा
१०९
पञ्चाव्दानन्तराञ्च चतुःशतसंख्या बह्वधो भविष्यन्ति । लोके च श्रूयतं चत
सृभिरजाभिरेका धेनुस्तरुणी जीववत्सा बहुक्षीरा सर्वगुणसंपन्ना लभ्यते ।
सोऽहं ताभिरजाभिरेव गवां शतं परिवर्तयिष्यामि । तासां च प्रसवापन्नानां
बलीवः केचिद्भविष्यन्ति । तैश्चाहं कृषि कृत्वा बहु सस्यमुत्पादयिष्यामि । तस्य
विक्रयात् प्रभूतं सुवर्णं भविष्यति । शोभनं चेष्टकाचितं वेश्म प्राकाराभ्यन्तर्हितं
करिष्यामि । दासदासबहलां सर्वोपस्कर संपन्नां च तां मम महतीं संपर्द
दृष्टावश्यं कश्चिद्योग्यतमो ब्राह्मणः सुरूपां कन्यां मे दास्यति । तस्यां च कालेनास्म-
द्भाग्योपबृंहितं दीर्घायुपमरोगं वंशधरं दारकं जनयिष्यामि । तस्य चाहूं
यथाविधि जातकर्मादि कृत्वा सोमशर्मेति नाम करिष्यामि । वल्गति च
द्वारके ब्राह्मणी गृहकर्मव्यमा गवामभ्यागमनकाले सम्यग् दारकं प्रमादान्ना-
भिरक्षयिष्यति । तदा तामहं ब्राह्मण पुत्रस्नेहाभिभूतदयो लगुडेनोद्यम्य
ताडयिष्यामि । एवं तेन ध्यानस्थितेन लगुडं भ्रामयित्वाभ्याइतोऽसौ घटो
येन तस्यैवोपरि शतकपालभग्नो व्याविद्धसक्तुर्निपतितः । ततोऽसौ ब्राह्मणः
सक्तधूलीधूसरिततनुः स्वप्रप्रतिबुद्धमिवात्मानं मन्यमानः परं वैलक्ष्यं जन-
हासं चोपगतः ।
I
km
इति प्रथमा कथा समाप्ता ।
अतोऽहं प्रवीमि । अनागतवती चिन्ता न कार्या । दृष्टे कार्ये क्रिया-
वर्तते । न भित्तिं विना चित्रकर्मेति। संपूर्णेच प्रसवकाले प्रसूता ब्राह्मणी शुभ-
लक्षणं दारकम् । अथ जातं दशदिवसोत्थाने च कृतकर्माणं दारकं परिरक्षार्थं
पितरि विन्यस्य ब्राह्मण्यशुचिवस्त्रशोधनायात्मनः शौघनिमित्तं संनिकृष्टां
सरितं गता। ब्राह्मणोऽपि दारिद्र्यदोषासहायतया चात्मनैव धृतस्तं वालमाभ-
रक्षितवान् । अथ राजकुलात् पर्वके प्रवचनकरादाननिमित्तं ब्राह्मणस्याहायिका
राजमाहव्या दास्यनुप्रेषिता । शब्यमानोऽसौ ब्राह्मणः सहजदारिद्र्यसंतप्तञ्चाचि-
म्तयत् । यदि सत्वरं न गच्छामि तदा कञ्चिदन्यः श्राद्धं गृह्णाति । दारकस्य
रक्षको नास्ति । किं करोमीति । एवमवस्थिते यस्तस्याग्निहोतशरणे गृहे पुला
'निर्विशेषो मकुलो धान्यकणादिभिः संवर्धितस्तमवावस्थाप्य गतोऽसौ
ब्राह्मणः । नकुलोऽप्यचिरादपश्यत् कृष्णसर्प क्षितिविवरान्निर्गत बालकस्या-
मनोरथध्यानकारकब्राह्मणकथा
१०९
पञ्चाव्दानन्तराञ्च चतुःशतसंख्या बह्वधो भविष्यन्ति । लोके च श्रूयतं चत
सृभिरजाभिरेका धेनुस्तरुणी जीववत्सा बहुक्षीरा सर्वगुणसंपन्ना लभ्यते ।
सोऽहं ताभिरजाभिरेव गवां शतं परिवर्तयिष्यामि । तासां च प्रसवापन्नानां
बलीवः केचिद्भविष्यन्ति । तैश्चाहं कृषि कृत्वा बहु सस्यमुत्पादयिष्यामि । तस्य
विक्रयात् प्रभूतं सुवर्णं भविष्यति । शोभनं चेष्टकाचितं वेश्म प्राकाराभ्यन्तर्हितं
करिष्यामि । दासदासबहलां सर्वोपस्कर संपन्नां च तां मम महतीं संपर्द
दृष्टावश्यं कश्चिद्योग्यतमो ब्राह्मणः सुरूपां कन्यां मे दास्यति । तस्यां च कालेनास्म-
द्भाग्योपबृंहितं दीर्घायुपमरोगं वंशधरं दारकं जनयिष्यामि । तस्य चाहूं
यथाविधि जातकर्मादि कृत्वा सोमशर्मेति नाम करिष्यामि । वल्गति च
द्वारके ब्राह्मणी गृहकर्मव्यमा गवामभ्यागमनकाले सम्यग् दारकं प्रमादान्ना-
भिरक्षयिष्यति । तदा तामहं ब्राह्मण पुत्रस्नेहाभिभूतदयो लगुडेनोद्यम्य
ताडयिष्यामि । एवं तेन ध्यानस्थितेन लगुडं भ्रामयित्वाभ्याइतोऽसौ घटो
येन तस्यैवोपरि शतकपालभग्नो व्याविद्धसक्तुर्निपतितः । ततोऽसौ ब्राह्मणः
सक्तधूलीधूसरिततनुः स्वप्रप्रतिबुद्धमिवात्मानं मन्यमानः परं वैलक्ष्यं जन-
हासं चोपगतः ।
I
km
इति प्रथमा कथा समाप्ता ।
अतोऽहं प्रवीमि । अनागतवती चिन्ता न कार्या । दृष्टे कार्ये क्रिया-
वर्तते । न भित्तिं विना चित्रकर्मेति। संपूर्णेच प्रसवकाले प्रसूता ब्राह्मणी शुभ-
लक्षणं दारकम् । अथ जातं दशदिवसोत्थाने च कृतकर्माणं दारकं परिरक्षार्थं
पितरि विन्यस्य ब्राह्मण्यशुचिवस्त्रशोधनायात्मनः शौघनिमित्तं संनिकृष्टां
सरितं गता। ब्राह्मणोऽपि दारिद्र्यदोषासहायतया चात्मनैव धृतस्तं वालमाभ-
रक्षितवान् । अथ राजकुलात् पर्वके प्रवचनकरादाननिमित्तं ब्राह्मणस्याहायिका
राजमाहव्या दास्यनुप्रेषिता । शब्यमानोऽसौ ब्राह्मणः सहजदारिद्र्यसंतप्तञ्चाचि-
म्तयत् । यदि सत्वरं न गच्छामि तदा कञ्चिदन्यः श्राद्धं गृह्णाति । दारकस्य
रक्षको नास्ति । किं करोमीति । एवमवस्थिते यस्तस्याग्निहोतशरणे गृहे पुला
'निर्विशेषो मकुलो धान्यकणादिभिः संवर्धितस्तमवावस्थाप्य गतोऽसौ
ब्राह्मणः । नकुलोऽप्यचिरादपश्यत् कृष्णसर्प क्षितिविवरान्निर्गत बालकस्या-