2023-03-06 04:34:24 by Alok Kumar
This page has been fully proofread once and needs a second look.
मायां तु भवतः कृत्वा मृत्योरात्मा विमोचितः ॥ १६ ॥
तं च तस्य चित्तनिश्चयं ज्ञात्वा शिशुमारोऽब्रवीत् । भद्र हृदयं यदि
नास्ति तथाप्यागच्छाह
ब्रवीत् । दुष्ट नाहं ग
कथा - १.]
आगतश्च गतश्चैव गत्वा यः पुनरागतः ।
अकर्णहृदयो मूर्खस्तत्रैव निधनं गतः ॥ १७ ॥
स.
स आह । कथं चैतत् । वानर आह ।
१०५
अथ कर्णहृदयविहीनगर्द
अस्ति कस्मिंश्चिद्वनोद्देशे सिं
स च सिंहः कदाचित् कुक्षिरोगाभिभूतोऽकिंचित्करः संवृत्तः । क्षुत्क्षामकण्
च गोमायुनाऽ
भद्र । अयं व्याधिः केवलं गर्भकर्णहृदयेन भैषजेन निवर्तते । अन्यथा न । अतो
मे महता यत्नेन गर्द
गत्वा नगरसमीपे रजकस्य गर्दभं दृष्ट्
वयस्य महता वस्त्र
हमिति । सोऽब्रवीत् । किमनया यातनया । अहं भवन्तं त
स्वर्गगतमिवात्मानं मन्यते । सोऽब्रवीत् । कथय कथम् । स आह । अस्यां
ब
वनराज्यां मरकतसदृशशष्पप्राग्रायां नदीसनाथाया
रूपवत्यो रासभ्योऽदृष्टपूर्वा अपि <error>मन्येऽनेवैव</error><fix>मन्येऽनेनैव</fix> निर्वे
मध्ये प्रापयामीति । तं श्रुत्वा तथा
मूर्खः । क्रमप्राप्तं च तं रासभं दृष्
सामर्थ्यात् कथंचि
अथ गोमायुना सिंहोऽ
पनीतं हन्तुमसमर्थः सं त्वं कथं सपत्ना
पुनस्तावदानीयता
पदानोऽपि प्र