2023-03-05 04:07:22 by Alok Kumar
This page has been fully proofread once and needs a second look.
अथ लब्धनाशं नाम चतुर्थ तन्त्रम्
अथेदमारभ्यते लब्धनाशं नाम चतुर्थं तन्त्रम् । यस्यायमाद्यः श्लोकः ।
प्राप्तमथर्थं तु यो मोहात् सान्त्वतः प्रतिमुवति ।
ञ्चति ।
स तथा वञ्च्यते मूढो जलजः कपिना यथा ॥ १ ॥
राजपुत्रा आहुः । कथमेतत् । विष्णुशर्माऽब्रवीत् । अस्ति कस्मिंश्चित्
समुद्रतीरे वलीवदनको नाम वानरराजः प्रतिवसति स्म । स च वृद्धत्वादसाम-
र्ध्
र्थ्यतयान्येन नवयौवनसंपन्नेन कपिनातीवर्थ्वेर्ष्यानलप्रताप्यमानहृदयेनामर्पिषित्वा-
द्वबद्धवैरेण तस्मात् स्वयूथान्निरस्तः कालं यापयति स्म । तस्मिन्नेव तीरे मधुगर्भो
नामोदुम्बरारस्तिष्ठति । तत्फलाहाररेण प्राणयालांत्रां करोति । अथ कदाचित्तस्य
भक्षयतः करादुदुम्बरफलं जले पतितम् । तेन चाम्भासभसि पतता मनोहर:रः कलरव
उत्पन्नः । तं श्रुत्वा वानरः सहजचापलात् पुनः पुनरन्यान्युदुम्बरफलानि श्रुतिसुख-
करणानीत्यपनीय प्रक्षिपति स्म। अथ कदाचित्तस्याधस्ताद्गच्छनन् कृशको नाम
शिशुमारस्तानि प्रकामतो लब्ध्वा भक्षयति स्म । ततोऽसौ तत्रैव मधुराहारला-
भेन स्थितः । उत्पन्नप्रीतिसौहार्दवश्च वलीवदनकस्तेन सह स्वयूथाद्भ्रंशमपि
विस्मृतवान् । शिशुमारोऽप्यतीवस्नेहाक्षिप्रतहृदयः स्वगृहगमनकालक्षेपमकरोत् ।
अथ तस्य भार्या सखीमध्यगता तद्विरहान,त् परितप्तहया काहृदया क्वासौ मम दयितः किं
बहिः करोत्यतिप्रसक्त्या । सुप्रभूतश्चाययं कालः । शिवत्रिवर्गं परिहार्यात्मानं नाव-
धारयति । अथ तस्याः सख्येकाब्रवीत् । कुतस्ते गृहं धनं वा तेन भर्वा यस्य
त्रा यस्य
त्वं चरितानि न जानासि । स तु मया प्रत्यक्षमेव दृष्टः कयापि वानर्या सह समुद्र-
तीरैकदेशे परमप्रीतिपुरःसरं रहसि रममाणः । तदेवं ज्ञात्वा यत्ते करणीयं तदहीन-
कालं क्रियतामिति । तबच्च श्रुत्वा शिशुमारभार्या परं मनस्तावपमगमनत् सर्वव्यापारांश्च
गृहगतानुत्सृज्य मलिनवसना तैलाभ्यक्तशरीरा शयनतलगताधृतिपरीनतगावी
त्री
सखी परिवृताव स्थिता । शिशुमारोऽपि वलीवदनकप्रीत्यतिक्रान्तबेवेलो गृहं प्रत्यागतो-
उ
ऽपश्यज्जायां तदवस्थामपृच्छाछच्चाविग्नहृदयः । मकिमिदमस्या अस्वास्थ्यकारणमिति ।
मूकतया न काचिदपि सखी कथयति स्म। सादरमेव मुहुर्मुहुन्रपृच्छन्त् । अथ तवैत्रैका
द्वितीयमिव हृदयं शिशुमारभार्यायाः सा परमावेगं सूषयन्त्यत्रक्षीम्चयन्त्यब्रवीत् । आर्य ।
अथेदमारभ्यते लब्धनाशं नाम चतुर्थं तन्त्रम् । यस्यायमाद्यः श्लोकः ।
प्राप्तम
स तथा वञ्च्यते मूढो जलजः कपिना यथा ॥ १ ॥
राजपुत्रा आहुः । कथमेतत् । विष्णुशर्माऽब्रवीत् । अस्ति कस्मिंश्चित्
समुद्रतीरे वलीवदनको नाम वानरराजः प्रतिवसति स्म । स च वृद्धत्वादसाम-
र्ध्
र्थ्यतयान्येन नवयौवनसंपन्नेन कपिनाती
द्
नामोदुम्ब
भक्षयतः करादुदुम्बरफलं जले पतितम् । तेन चाम्
उत्पन्नः । तं श्रुत्वा वानरः सहजचापलात् पुनः पुनरन्यान्युदुम्बरफलानि श्रुतिसुख-
करणानीत्यपनीय प्रक्षिपति स्म। अथ कदाचित्तस्याधस्ताद्गच्छ
शिशुमारस्तानि प्रकामतो लब्ध्वा भक्षयति स्म । ततोऽसौ तत्रैव मधुराहारला-
भेन स्थितः । उत्पन्नप्रीतिसौहार्द
विस्मृतवान् । शिशुमारोऽप्यतीवस्नेहाक्षिप्
अथ तस्य भार्या सखीमध्यगता तद्विरहा
बहिः करोत्यतिप्रसक्त्या । सुप्रभूतश्चा
धारयति । अथ तस्याः सख्येकाब्रवीत् । कुतस्ते गृहं धनं वा तेन भर्
त्वं चरितानि न जानासि । स तु मया प्रत्यक्षमेव दृष्टः कयापि वानर्या सह समुद्र-
तीरैकदेशे परमप्रीतिपुरःसरं रहसि रममाणः । तदेवं ज्ञात्वा यत्ते करणीयं तदहीन-
कालं क्रियतामिति । त
गृहगतानुत्सृज्य मलिनवसना तैलाभ्यक्तशरीरा शयनतलगताधृतिपरी
सखी
उ
ऽपश्यज्जायां तदवस्थामपृच्
मूकतया न काचिदपि सखी कथयति स्म। सादरमेव मुहुर्मुहु
द्वितीयमिव हृदयं शिशुमारभार्यायाः सा परमावेगं सू