पञ्चतन्त्रं एडगरटन-पण्डितेन सम्पादितम् /109

संधिविग्रहम्
 
[ तन्त्रम् ३
 
ष्यसि । तत्प्रसादनलब्धां च वृत्तिमासादयिष्यसीति । ततोऽहं युष्माकं वाहना-

र्थमागतः । तेन च सर्वमण्डूकानामिदमावेदितम् । ततस्तैः प्रहृष्टमनोभिः सर्वेवै-

रेव गत्वा मण्डूकराजाय जालपादनाम्ने निवेदितम् । अथासावपि मन्त्र
रिपरिवृतो-
ऽत्यद्भुतमिति मन्यमानः ससंभ्रममागत्य हृह्रदादुत्तीर्य संतुष्टस्तत्पृष्माधिः ।
ठमधिरुढः ।
तदनुक्रमशो यथास्थानभाज उपासिताः । अन्ये चानाप्नुवन्तोऽनुपदं भावन्ति ।
धावन्ति ।
मन्दविषोऽप्यात्मपुष्टट्यर्थमनेकप्रकारगतिविशेपाषानदर्शयत् । अथ जालपादो

लब्धस्पर्श एवाह ।
 

 
न तथा करिणा यानं रथेन तुरगेण वा ।
 

नरयानेन नावा वा यथा मन्दविषेण मे ॥ २४ ॥
 

 
अथ मन्दविषमन्येद्युश्छद्मग्लानं जालपादोऽब्रवीनत् । भद्र किमित्यग
द्य
मन्दं मन्दमुह्यते न यथा पुरेति । स आह । देव । <error>अग्राद्याहारवकल्यास मेंन्न</error><fix>अद्याहारवैकल्यान्न</fix> मे यथा-

पूर्ववं वोढुं शक्तिरस्ति । अथासावत्ब्रवीत् । भद्र भक्षय क्षुद्रमण्डूकानिति । म
स
आह । ममापीयमाशा किं तु <flag>पादीयाझ्याज्ञया</flag> कृतप्रसादो भक्षयिष्यामि । इति

त्वदायत्तजीवितोऽस्मि । ततोऽसावनुज्ञातः क्रमान् मण्डूकान,न् यथेष्टमभक्षयम् ।
त् ।
कतिपयैरेवाहोभिर्बलवान् संवृत्तः । सुपरितुष्टान्तलनमवटश्चान्तर्लीनमवहस्याभवत् ।
ब्रवीत् ।
 
मण्डूका विविधाहाराश्छलपूर्वोपसाधिता: ।
 

कियन्तं कालमक्षीणा भवेयुः खादतो मम ॥ २५ ॥

 
अथ तच्छ्रुत्वा जातशङ्को जालपादः किमनेनाभिहितमिनि तमप्रन्ति तमपृच्छन् ।
त् ।
किं त्वयाभिहितम् । यतोऽसावाकारप्रच्छादनायाह । न
किंचिदिति । पुनश्च
प्रतिबोध्यमानोऽब्रवीत् । स्वामिन् मयैतदुक्तम् ।
 
। पुन
 

 
वरं तीब्व्राशनिध्वस्तो <flag>भवेोवेच्छैलोऽङ्घ्रिपोऽपि वा।
</flag> वा ।
न विप्रशापनिर्दग्धो जन्तुर्भूयात् कदाचन ॥ १६ ॥

 
अथैवं वर्तमाने जालपादः कृतकवचनव्यंसितमना नैवावबुध्यते । किं

बहुना तथा तेन ते सर्वेऽपि भक्षिता यथा बीजमानत्रमपि नावशिष्ठटम् ।

 
इति दशमी कथा समाप्ता ।
 

 
अतोऽहं त्ब्रवीमि । स्कन्धेनापि बवहेच्छत्रुमिति । तद्राजन् यथा मन्दवि
-
षेण मण्डूका निहतास्तथा मयाप्वयशेषाः शलत्रवो इहताः । तथा भ
 
च