2023-03-09 05:16:31 by Alok Kumar
This page has been fully proofread once and needs a second look.
[ मन्त्रम् ३
परं दुःखमनुभवति । अथ कदाचिद्रा
तं च दृष्ट्वा सा भयोपगता विपरिवृत्य भर्तारं पीडितम
च वर्तमानेऽसौ प्रीतिप्रहर्षप्रस्पन्दितरोमा
च मया प्राप्तमिति मत्वा समन्तादवलोकयंश्चौरमपश्य
मे
जते नित्यमिति । चौरोऽपि सौहार्दात् तमाह । हर्त
इति षष्ठी कथा समाप्ता ।
तदत्र चौरस्यापि परवित्तापहर्तुरपकारिणः श्रे
स्याभ्युपेतस्येति । अपि चायं तैर्विप्रकृतोऽस्माकमेव पुष्टये तदव
ष्यति तदीयरन्ध्रदर्शनाय वा । इति । एवमयमवध्यः । इति । एतदाकर्ण्या
म
मर्दनोऽन्यं सचिवं वक्रनासं पप्रच्छ । भद्र सांप्रतमेवं स्थिते किं कर्तव्यम् ।
सोऽब्रवीत् । देव । अवध्योऽयमिति । यतः
शत्रवोऽपि हितायैव विवदन्तः परस्पर
चौरेण जीवितं दत्तं राक्षसेन तु गोयुग
राजाह । कथं चैतत् । असावकथयत् ।
अथ ब्राह्मणचौरराक्षसकथा नाम सप्तमी कथा ।
अस्ति कस्यचिद् दरिद्र
वणय
चिन्तितवान् । अथैव तदपहरिष्यामीति प्रथमप्रदोषसमये गन्तुमारब्धः
गच्छंश्च केनाप्यविज्ञातेन स्कन्धप्रदे
भवानिति । स च सत्यवचनमाह । नक्तंचरोऽयं
कथयतु । कस्त्वमिति । सोऽब्रवीत् । अहं चौरः । तेन पुनः
च्छति भवानिति । तेनोक्तम् । कस्यचि
पुनः कुतो गच्छसि । अथ विज्ञातप्रत्ययो ब्रह्मराक्षसोऽप्याह । अहमपि तमेव
आप
ब्राह्मणं
ग