2023-06-05 16:40:26 by ambuda-bot
This page has not been fully proofread.
२६२
नोलकण्ठविजये सव्याख्याने
पाषाणद्रुमगुल्मकण्टकदरीकूटप्रपातोद्भटं
सोऽहं वेष्टयितु क्षमः किमचलं गात्रैर्जराजर्जरैः ॥ ६० ॥
तदद्य किञ्चिदनुगृह्य मां, नयन्तु भवन्तः तक्षककार्कोटकशङ्ख-
चूडगुळकैरावतपद्मसुखान् 'महात्मनस्तरुणान् फणाधरान् ।
'अन्ततो नयत जितश्रम वा शेषम्' इत्यभिदधानो वासुकि
पुनरित्थमभिधे दानवैः ।
₂
न
शय्यास्वपि । 'तल्पं शय्याट्टदारेषु' इत्यमरः । अश्मसु पाषाणेष्विव शयितुं शयनं
कर्तुं न शक्नोमि शक्तो न भवामीत्यर्थः । कुण्डलितां वलयवत्तां त्यक्त्वा उत्सृज्य,
स्वपन्नपि, स्वापं कुर्वन्नपि यश्चाहं अद्येदानीम् आयन्तु आक्रष्टुं भोगमिति शेषः ।
नोत्सहे न मृष्यामीत्यर्थः। उत्पूर्वात् 'षह मर्षणे' इति धातोर्लट् । सोऽहं वासुकिः
जरा विसंसा । 'पति जरसा शौक्लचं केशादौ विससा जरा' इत्यमरः । तथा
जर्जराणि जीर्णानि तथा भूतैर्गात्रैरवयवैः । 'गालं प्रतीके दन्त्यग्रजङ्घाभागे वपुष्यपि '
इति भास्करः । पाषाणै: शिलाभिः द्रुमैः वृक्षैः गुरुमैः स्तम्भैः । 'अप्रकाण्डे स्तम्ब-
। -
गुल्मौ' इत्यमरः । कण्टकैः वेण्वा॒ादिभिः माङ्गैर्वा । 'सूच्यग्रे क्षुद्रशत्रौ च रोमहर्षे
च कण्टक;' इत्यमरः। 'कण्टके: पुलके वेणौ द्रुमाङ्गे क्षुद्रवैरिणि' इति भास्करः ।
दरीभिः कन्दरैः कूटैः शिंखरैः । 'अयोधने शैलशृङ्गे सीराङ्गे कूटमस्त्रियाम् '
इत्यमरः । प्रपातैः भृंगुभिः । 'प्रपातस्तु तटों भृगुः' इत्यमरः । एतैरुद्भटं
दुःस्पर्शम्, दुर्निरीक्ष्यमित्यर्थः । अचलं मन्दराद्रि वेष्टयितुं परिवरीतुं क्षमः समर्थः
किम्, नेत्यर्थः । शय्यास्पर्शम॒पि कर्तुं समर्थो न । मया कण्टकगुल्मादिसकुल-
मन्दुरवेष्टनं कर्तुमशक्यमिति भावः ॥ तदिति ॥ तत्तस्मात् किञ्चिन्मामनुगृह्म भ॑वन्तो
यूयं महतस्तरुणान् यून: तक्षककाटकशङ्खचूडगुळिकैरावताः प्रमुखाः प्रभृतयो
येषां ते तथाभूतान, फणाघरान, सर्पान् नयन्तु प्रापयन्तु । अन्तत इति ॥
अन्ततः अन्ते, चरमकल्पे इत्यर्थः । जित: निर्जितः, श्रमो ग्लानिरायासो वा येन स
तथाभूतं सर्वदा भूभारवहनादिति भावः । शेषे वा नयत । इति एवम्, अभिदधानः
भाषमाणो बालुकिः पुनः भूयोऽपि दानवैः असुरैः हृत्थमभिंदघे अभिहितः ॥
।
12 'महतः इति व्याख्या -
(27
नोलकण्ठविजये सव्याख्याने
पाषाणद्रुमगुल्मकण्टकदरीकूटप्रपातोद्भटं
सोऽहं वेष्टयितु क्षमः किमचलं गात्रैर्जराजर्जरैः ॥ ६० ॥
तदद्य किञ्चिदनुगृह्य मां, नयन्तु भवन्तः तक्षककार्कोटकशङ्ख-
चूडगुळकैरावतपद्मसुखान् 'महात्मनस्तरुणान् फणाधरान् ।
'अन्ततो नयत जितश्रम वा शेषम्' इत्यभिदधानो वासुकि
पुनरित्थमभिधे दानवैः ।
₂
न
शय्यास्वपि । 'तल्पं शय्याट्टदारेषु' इत्यमरः । अश्मसु पाषाणेष्विव शयितुं शयनं
कर्तुं न शक्नोमि शक्तो न भवामीत्यर्थः । कुण्डलितां वलयवत्तां त्यक्त्वा उत्सृज्य,
स्वपन्नपि, स्वापं कुर्वन्नपि यश्चाहं अद्येदानीम् आयन्तु आक्रष्टुं भोगमिति शेषः ।
नोत्सहे न मृष्यामीत्यर्थः। उत्पूर्वात् 'षह मर्षणे' इति धातोर्लट् । सोऽहं वासुकिः
जरा विसंसा । 'पति जरसा शौक्लचं केशादौ विससा जरा' इत्यमरः । तथा
जर्जराणि जीर्णानि तथा भूतैर्गात्रैरवयवैः । 'गालं प्रतीके दन्त्यग्रजङ्घाभागे वपुष्यपि '
इति भास्करः । पाषाणै: शिलाभिः द्रुमैः वृक्षैः गुरुमैः स्तम्भैः । 'अप्रकाण्डे स्तम्ब-
। -
गुल्मौ' इत्यमरः । कण्टकैः वेण्वा॒ादिभिः माङ्गैर्वा । 'सूच्यग्रे क्षुद्रशत्रौ च रोमहर्षे
च कण्टक;' इत्यमरः। 'कण्टके: पुलके वेणौ द्रुमाङ्गे क्षुद्रवैरिणि' इति भास्करः ।
दरीभिः कन्दरैः कूटैः शिंखरैः । 'अयोधने शैलशृङ्गे सीराङ्गे कूटमस्त्रियाम् '
इत्यमरः । प्रपातैः भृंगुभिः । 'प्रपातस्तु तटों भृगुः' इत्यमरः । एतैरुद्भटं
दुःस्पर्शम्, दुर्निरीक्ष्यमित्यर्थः । अचलं मन्दराद्रि वेष्टयितुं परिवरीतुं क्षमः समर्थः
किम्, नेत्यर्थः । शय्यास्पर्शम॒पि कर्तुं समर्थो न । मया कण्टकगुल्मादिसकुल-
मन्दुरवेष्टनं कर्तुमशक्यमिति भावः ॥ तदिति ॥ तत्तस्मात् किञ्चिन्मामनुगृह्म भ॑वन्तो
यूयं महतस्तरुणान् यून: तक्षककाटकशङ्खचूडगुळिकैरावताः प्रमुखाः प्रभृतयो
येषां ते तथाभूतान, फणाघरान, सर्पान् नयन्तु प्रापयन्तु । अन्तत इति ॥
अन्ततः अन्ते, चरमकल्पे इत्यर्थः । जित: निर्जितः, श्रमो ग्लानिरायासो वा येन स
तथाभूतं सर्वदा भूभारवहनादिति भावः । शेषे वा नयत । इति एवम्, अभिदधानः
भाषमाणो बालुकिः पुनः भूयोऽपि दानवैः असुरैः हृत्थमभिंदघे अभिहितः ॥
।
12 'महतः इति व्याख्या -
(27