2023-03-13 10:13:13 by Padmavati
This page has been fully proofread once and needs a second look.
प्रसन्ना ब्रह्मणो मूर्तिश्चिन्तनीया सुरैरपि" ॥ १ ॥
[स्कन्धः - २
सोऽयं विश्वविसर्गदत्तहृदयः संपश्यमानः स्वयं
बोधं खल्वनवाप्य विश्वविषयं चिन्ताकुलस्तस्थिवान् ।
तावत् त्वं जगतां पते ! तप तपेत्येवं हि वैहायसीं
वाणीमेनमशिश्रवः श्रुतिसुखां कुर्वंस्तपःप्रेरणाम् ॥ २ ॥
स इति । सोऽयं विश्वेषां चराचराणां विसर्गे गुणवैषम्याद् विविधे सर्गे
सृष्टौ दत्तहृदयः उत्साही सन् स्वयं संपश्यमानो जिज्ञासमानो विचारयन् विश्व-
विषयं बोधं किमाश्रयं किं वा कीदृग् वाहं सृजामीत्यजानन् चिन्ताकुलस्त-
स्थिवान् तस्<flag>थां</flag> । हे जगतां पते ! लोकोत्पत्तिस्थितिलयकुशल ! तावत् तस्मिन्नव
सरे त्वमेनं ब्रह्माणं तप तपेत्येवं वाणीं तपसि प्रेरणात्मकं विधिं कुर्वन् अशिश्रवः
श्रावितवानसि । कीदृशीं वैहायसीं
अथापि श्रुतिसुखां श्रोत्रानन्ददायिनीम् ॥ २ ॥
,
त
त[^१]द्वचनानन्तरं विधेः प्रवृत्तिमाह
कोऽसौ मामवदत् पुमानिति जलापूर्ण जगन्मण्डले
दि
दिव्यं वर्षसहस्रमात्ततपसा तेन त्वमाराधित-
स्तस्मै दर्शितवानसि स्वनिलयं वैकुण्ठमेकाद्भुतम् ॥ ३ ॥
कोऽसाविति । जगन्मण्डले जलापूर्ण सति कोऽसौ पुमान् मामवदत् ।
जलमात्र
पुमान् कः । न च कोऽपि नास्तीति शक्यं वक्तुम् । असौ इति । व्यक्तस्य वच-
सः श्रवणात् कोऽपि वक्तास्तीत्यनुमयत एव । अतः स द्रष्टव्य इति दिक्षु
चतसृषूद्
किमप्यनीक्षितवता न केवलं वक्तारं पुमांसं, जलादन्यत् किञ्चिदपि वस्त्वदृष्टवता
तेन पुनस्तद्वाक्यार्
9
[^१]. ' एवं तपसि भगवत्प्रेरणान' क. पाठः