2023-05-21 10:01:24 by Padmavati
This page has been fully proofread once and needs a second look.
सेवित्वा वत्सरं त्वां तव भटनिवहैर्द्रावयामास मृत्युम् ॥ ४ ॥
३५४
न
तं चैनमिति । तं पूर्वोक्तम् ए
यितुं किञ्चिदारब्धं स्थिरीकर्तुम् अ
हित्यम् आयुश्च साध्यम् । तत्र आयुरारोग्यनिमित्तमपि तव चरणं मया सेव्यम् ।
अहो दिष्ट्या साधनस्यापि सुखरूपत्वादहं कृतार्थो जातः । भेषजाय दुग्धमिव यथा
सन्निपातज्वरादिनिवृत्तथे पयः पातव्यं भवति, तथेत्यर्थः । नन्वायुषः प्रारब्धकर्म
नियमितत्वात् तदधिकस्य लाभः प्रार्थन
दृष्टान्तेन परिहरति
भगवत्सेवया लब्धमिति चेद्, नेत्याह
दितम् उक्तं द्वादशाब्दायुः यस्य स पुनः 'अत्युत्कटैः पुण्य
इति न्यायेन संवत्सरं त्वाम् उच्चैस्ती
आत्मानं नेतुमागतं पाशदण्डहस्तं मृत्युम् अन्तकं तत्कालोपनतैः तव भटनिवहैः
विष्णुदूतैः द्रावयामास पलायनमकारयत् ॥ ४ ॥ ६४ ॥
इति नारायणीयस्तोत्रव्याख्यायां
भक्तप्रियाख्यायाम्
एकादशस्कन्धपरिच्छेदः ।
आदितः श्लोकसङ्ख्या ९९८.
'
[^१]. 'नं प्रस्तुतं द्र' ख. पा
[