2023-05-09 10:14:53 by Padmavati
This page has been fully proofread once and needs a second look.
पस्त्वं विष्णुरेवेत्यर्थः। एवं विकुण्ठपदो वैकुण्ठवासी त्वमेवेश्वरशब्दवाच्यः । त्रयो
भागा ब्रह्मविष्णुशिवलोका यस्मिंस्तत् त्रिभागं तस्मिन् सत्यपदे सत्यलोके त्रयो
ब्रह्मविष्णुगिरिशाः तेषां भावस्त्रित्वं, सत्यलोकस्थब्रह्मविष्णुशिवलोकेषु त्रिमूर्तित्व-
मपि त्वमेव भजसीत्यर्थः । यथा हरिवंशे-
"अहं त्वं सर्वगो देव ! त्वमेवाहं जनार्दन ! ।
आवयोरन्तरं नास्ति शब्दैरर्थैर्जगत्पते ! ॥ "
इति ॥ २ ॥
ननु यदि विष्णुशिवयोरभेदः, तर्हि कथं विष्णोः प्राधान्यमुच्यते । सत्यम् ।
यद्यपि त
वत्येवेत्याह--
इति ॥ ३ ॥
तत्रापि सात्त्विकतनुं तव विष्णुमाहु-
र्धाता तु सत्त्वविरलो रजसैव पूर्ण: ।
स
सत्त्वोत्कटत्वमपि चास्ति तमोविकार-
चेष्टादिकं च तव शङ्करनाम्नि मूर्तौ ॥ ३ ॥
तत्रापीति । तत्र त्रिमूर्तिषु तव सात्त्विकीं शुद्धसत्त्वमयीं तनुं विष्णुं
केवल
"राजसो भगवान् ब्रह्मा सात्त्विको विष्णुरुच्यते ।
ईषत्तमोगुणो रुद्रः सृजत्यवति हन्त्यजः ॥"
इति ॥ ३ ॥
ननु "तत्रेश्वरस्तु स विकुण्ठपदस्त्वमेवे"त्युक्तम् । तदयुक्तम्,
"अम्बिकापतिरीशान उपास्यो गुणमूर्तिभिः ।
ईश्वरः परमात्मैको मायया स त्रिधा स्थितः ॥"
इति वचनादिति चे
तं च त्रिमूर्त्यतिगतं परपूरुषं त्वां
शर्वात्मनापि खलु सर्वमयत्वहेतोः ।
शंसन्त्युपासनविधौ तदपि स्वतस्तु
त्वद्रूपमित्यतिदृढं बहु नः प्रमाणम् ॥ ४ ॥