2023-02-16 08:52:39 by ambuda-bot
This page has not been fully proofread.
नारायणीये
[स्कन्ध:- १.
तदन्विति । चिरतरविरहेण आतुराः अङ्गरेखाः कृशशरीराणि यासां ताः ।
अन्वयासीः अनुगतः ॥ ४ ॥
२८९
सपदि च भवदीक्षणोत्सवेन प्रमुषितमानहृदां नितम्विनीनाम् ।
अतिरसपरिमुक्तकञ्चुलीके परिचयहुद्यतरे कुचे न्यलैपीः ॥ ५ ॥
सपदीति । प्रमुषितो मानो यस्मिन् तादृशं हृद् यासाम् । अतिरसेन
अतिशयितेनान्योन्यानुरागेण परिमुक्ता यथाकथञ्चिदपनीता कञ्चुलीका गात्रिका
यस्मात् । परिचयहृद्यतरे प्रागनुभूतस्य प्रत्यभिज्ञायमानतया कौतुकविशेषजनके
कुचे न्यलैषीः क्षीरनीराख्यपरिरम्भणसुखमन्वभूः ॥ ५ ॥
रिपुजनकलहैः पुनः पुनर्मे समुपगतैरियती विलम्बनाभूत् ।
इति कृतपरिरम्भणे त्वयि द्रागतिविवशा खलु राधिका निलिये ॥६॥
रिपुजनकलहैरिति । मे मम पुनः पुनः समुपगतै रिपुजनकलहैः इयती
अतिमहती विलम्बना कालक्षेपोऽभूदिति वचनपुरस्सरं कृतपरिरम्भणे त्वाय द्राग-
तिविवशा झटिति त्यक्तमाना निलिल्ये त्वदैक्यमिवान्वभूत् ॥ ६ ॥
अपगतविरहव्यथास्तदा ता रहसि विधाय ददाथ तत्त्ववोधम् ।
परमसुखचिदात्मकोऽहमात्मेत्युदयतु वः स्फुटमेव चेतसीति ॥ ७ ॥
अपगतेति । तदा रहसि ताः परिरम्भणादिभिरपगत विरहव्यथा विधाय
अहं परमसुखचिदात्मकः परमानन्दबोधस्वरूपः सर्वेषामात्मान्तर्यामी च अतो वो
मद्विरहः शोकावकाशश्च परमार्थतो नास्त्येवेति वश्चेतसि स्फुटमुदयतु निश्चयात्मि-
का बुद्धिर्मदनुग्रहात् स्यादेवेति तत्त्वबोधं ददाथ ॥ ७ ॥
सुखरसपरिमिश्रितो वियोगः किमपि पुराभवदुद्धवोपदेशैः ।
समभवदमुतः परं तु तासां परमसुखैक्यमयी भवाद्विचिन्ता ॥ ८ ॥
सुखरसेति । तासां गोपस्त्रीणां पुरा उद्धवोपदेशैः उद्भवमुखेन कृतैरुपदेशै :
सुखर सेनाल्पीयसा परिमिश्रितो वियोगो विरहदुःखं किमपि किञ्चिदभवत् । अमु
[स्कन्ध:- १.
तदन्विति । चिरतरविरहेण आतुराः अङ्गरेखाः कृशशरीराणि यासां ताः ।
अन्वयासीः अनुगतः ॥ ४ ॥
२८९
सपदि च भवदीक्षणोत्सवेन प्रमुषितमानहृदां नितम्विनीनाम् ।
अतिरसपरिमुक्तकञ्चुलीके परिचयहुद्यतरे कुचे न्यलैपीः ॥ ५ ॥
सपदीति । प्रमुषितो मानो यस्मिन् तादृशं हृद् यासाम् । अतिरसेन
अतिशयितेनान्योन्यानुरागेण परिमुक्ता यथाकथञ्चिदपनीता कञ्चुलीका गात्रिका
यस्मात् । परिचयहृद्यतरे प्रागनुभूतस्य प्रत्यभिज्ञायमानतया कौतुकविशेषजनके
कुचे न्यलैषीः क्षीरनीराख्यपरिरम्भणसुखमन्वभूः ॥ ५ ॥
रिपुजनकलहैः पुनः पुनर्मे समुपगतैरियती विलम्बनाभूत् ।
इति कृतपरिरम्भणे त्वयि द्रागतिविवशा खलु राधिका निलिये ॥६॥
रिपुजनकलहैरिति । मे मम पुनः पुनः समुपगतै रिपुजनकलहैः इयती
अतिमहती विलम्बना कालक्षेपोऽभूदिति वचनपुरस्सरं कृतपरिरम्भणे त्वाय द्राग-
तिविवशा झटिति त्यक्तमाना निलिल्ये त्वदैक्यमिवान्वभूत् ॥ ६ ॥
अपगतविरहव्यथास्तदा ता रहसि विधाय ददाथ तत्त्ववोधम् ।
परमसुखचिदात्मकोऽहमात्मेत्युदयतु वः स्फुटमेव चेतसीति ॥ ७ ॥
अपगतेति । तदा रहसि ताः परिरम्भणादिभिरपगत विरहव्यथा विधाय
अहं परमसुखचिदात्मकः परमानन्दबोधस्वरूपः सर्वेषामात्मान्तर्यामी च अतो वो
मद्विरहः शोकावकाशश्च परमार्थतो नास्त्येवेति वश्चेतसि स्फुटमुदयतु निश्चयात्मि-
का बुद्धिर्मदनुग्रहात् स्यादेवेति तत्त्वबोधं ददाथ ॥ ७ ॥
सुखरसपरिमिश्रितो वियोगः किमपि पुराभवदुद्धवोपदेशैः ।
समभवदमुतः परं तु तासां परमसुखैक्यमयी भवाद्विचिन्ता ॥ ८ ॥
सुखरसेति । तासां गोपस्त्रीणां पुरा उद्धवोपदेशैः उद्भवमुखेन कृतैरुपदेशै :
सुखर सेनाल्पीयसा परिमिश्रितो वियोगो विरहदुःखं किमपि किञ्चिदभवत् । अमु