2023-04-22 10:39:28 by Padmavati
This page has been fully proofread once and needs a second look.
नारायणीये
[स्कन्धः - १०
व्यक्तभक्तंमन्यभा-
वस्ताः प्रत्येकमाश्वासयामास । तत्र प्रधानभूतायां[^१] राधा
राधाया मे प्रियतममिदं मत्
त्वं किं मौनं कल
इत्याद्येव प्रवदति सखि! त्वत्प्रियो निर्जने मा-
मित्थंवादैररमयदयं त्वत्
राधाया इति । हे सखि! राधे! त्वत्प्रियः श्रीकृष्णः निर्जने मामित्यादि
त्वत्सम्बन्धिवचनमेव प्रवदति । कथं, हे सखे ! उद्धव! मे राधाया इदं प्रियतमं,
म
मत्प्रिया
जनसंसदि तु तस्य गम्भीरचेतस्तया सन्नपि त्वद्विरहखेदो ज्ञातुमश[^४]क्यः । अयम्
उद्धव इत्थंवादैस्त्वत्प्रेमसूचकैर्वचनैरेव त्वत्प्रियां राधामरमयत् ॥ ९ ॥
"
सन्देशमाह
एष्यामि द्रागनुपगमनं केवलं कार्यभाराद्
विश्लेषेऽपि स्मरणदृढतासम्भवान्मास्तु खेदः ।
ब्रह्मानन्दे मिलति नचिरात् सङ्गमो वा वियोग-
स्तुल्यो वः स्यादिति तव गिरा सोऽकरोन्निर्व्यथास्ताः ॥१०॥
ए
केवलं मम कार्यभारादेव, न प्रेममान्द्यात् । किञ्च भवतीनां मद्विश्लेषो महते
फलाय, मत्स्मरणस्य दृढतासम्भवात् । तस्माद् विश्ले
स्मरणदृढतायाः समाध्यपरपर्यायायाः फलमाह
मम स्मरणदृढतायां सत्यां नचिराद ब्रह्मानन्दे मिलति सति वो भवतीनां मत्सङ्ग
मो मद्वियोगश्च तुल्यः स्यात् । विरहेऽपि वः सर्वात्मना न मद्विरहः, भवती-
नामप्यन्तरन्तर्यामिरूपेण ममैवावस्थानादिति भावः । इति या तव गीः सन्देशः,
तया स उद्धवस्ता निर्व्यथा अकरोत् ॥ १० ॥
[^१]. 'या' क. ग. पाठः
[^२]. 'या आ' क. ग. पा
[^३]. 'राधैवं' क. पाठः
[^४]. 'सुकरः ।'
[^५]. 'षेऽपि वः