This page has been fully proofread once and needs a second look.

१८२
 
नारायणीये
 
मुदा सुरौघौस्त्वमुदारसम्म दैरुदीर्य दामोदर इत्यभिष्टुतः ।

मृदूदरः स्वैरमुलूखले लगन्नदूरतो द्वौ ककुभावुदैक्षथाः ॥ १ ॥
 
[स्कन्धः - १०
 
-
 

 
मुदेति । प्रागेवोद्वादारसम्मदैः प्रवृद्धसन्तोषैः सुरौघैर्दाम्नोदरे बद्धत्वाद्धेतोर्दा-

मोदर इत्युदीर्य सम्बोध्य मुदाभिष्टुतः मृदु बन्धनायोग्यमुदरं यस्य स त्वं स्वैरं

यथासुखं लगन् लग्नः सन् ककुमौभौ वृक्षावुदैक्षथाः दृष्टवानसि ॥ १ ॥
 

 
कुवेरसुबेरसूनुर्नलकूबराभिधः परो मणिग्रीव इति प्रथां गतः ।

महेशसेवाधिगतश्रियोन्मदौ चिरं किल त्वद्विमुखावखेलताम् ॥ २ ॥
 

 
कुवेरेति । परोऽन्यः सुतो मणिग्रीव इति प्रथां प्रसिद्धिं गतः । महेशस्य

शिवस्य सेवयाधिगतया प्राप्तया थिश्रियोन्मदौ प्रवृद्धमदौ त्वद्विमुखौ विष्णुविमुखा-

खेलतां चेरतुः किल ॥ २ ॥
 

 
सुरापगायां किल तौ मदोत्कटौ सुरापगायद्हुयौवतावृतौ ।

विवाससौ केलिपरीरौ स नारदो भवत्पदैकप्रवणो निरैक्षत ॥ ३ ॥
 

 
सुरेति । सुरापगायां गङ्गायां सुरापेन गायता बहुना यौवतेन युवतिसमू-

हेनावृतौ परिवारितौ भवत्पढ़ एकस्मिन् प्रवणो दत्तहृदयो निरैक्षत दृष्टवान् ॥ ३ ॥
 

 
भिया प्रियालोकपुमुपात्तवाससं पुरो निरीक्ष्यापि मदान्धचेतसौ ।

माँमौ भवद्भक्त्युपशान्तिसिद्धये मुनिर्जगौ शान्तिमृते कुतः सुखम् ॥ ४ ॥
 

 
भियेति । भिया शापभयेनोपात्तवाससं धृतस्वस्ववसनं प्रियालोकं निजस्त्री-

समूहम् । भवद्भक्तिर्विष्णुभक्तिः, उपशान्तिरीदृशकर्मणो मनसो निग्रहणं, तयोः

सिद्धये मुनिर्नारदः जगाँगौ शप्तवान् । ननु शान्त्या किं फलं तत्राह - -शान्ति-

मिति । ऋदिते विना सुखं मोक्षः ॥ ४ ॥
 

 
युवामवाप्तौ ककुभात्मतां चिरं हरिं निरीक्ष्याथ पदं स्वमाप्नुतम् ।

इतीरितौ तौ भवदीक्षणस्पृहां गतौ व्रजान्ते ककुभौ बभूवतुः ॥ ५ ॥
 

 
युवामिति । ककुभात्मतामर्जुनतरुयुग्मरूपताम् । अथ हरिं श्रीकृष्णं

निरीक्ष्य स्वं पदं कुबेरान्तिकमाप्नुतं प्राप्नुतम् ॥ ५ ॥