This page has been fully proofread once and needs a second look.

दशकम् ४७]
 
कृष्णस्योलखलबन्धनवर्णनम् ।
 
कलशेति । कलशाम्बुधिशायिनं क्षीराब्धौ शेषपर्यङ्कशायिनं, पुनस्ततः पर-
बै

वै
कुण्ठपदाधिवासिनं, स्वस्य पुरः पुरतो निजार्भकात्मकं यशोदातनयरूपं त्वां सा

कतिधा न ददर्श ॥ ८ ॥
 

 
ननु यशोदा स्वसुतस्यास्ये[^१] स्वसुतं ददर्शेत्युक्तं, तस्याप्यास्ये किं भुवनानि
 

विद्यन्ते न वेति शङ्कायामाह-
-
 

 
विकसद्भुवने मुखोदरे ननु भूयोऽपि तथाविधाननः ।

अनया स्फुटमीक्षितो भवाननवस्थां जगतां बतातनोत् ॥ ९ ॥
 

 
विकसदिति । विकसन्ति भुवनानि यस्मिंस्तद् विकसद्भुवनं प्रकाशितत्ब्र-

ह्माण्डं तस्मिन् मुखोदर आस्ये तथाविधं विकसङ्खुद्भुवनमाननं यस्य स भवाननया

स्फुटं स्पष्टमीक्षितः जगतां प्रपञ्चानामनवस्थामनवसानताम् । अयमर्थः -- यशोदा

स्वसुतस्यास्ये जगत् स्वसुतं च ददर्श । तस्यापि स्वसुतस्यास्ये जगत् स्वसुतं च

ददर्श, पुनस्तस्याप्येवं, पुनश्च तस्यापि । एवं दर्पणस्थप्रतिबिम्बदर्पणानवस्थाद्

भवान् जगतामनवस्थामातनोदिति ॥ ९ ॥
 

 
घृततत्त्वधियं तदा क्षणं जननीं तां प्रणयेन मोहयन् ।

स्तनमम्ब ! दिशेत्युपासेस[^२]जन भगवन्नद्भुतवाबाल ! पाहि माम् ॥ १० ॥
 

 
धृतेति । तस्यान्तर्भागेऽनेकब्रह्माण्डस्य तद्हिष्ठवैकुण्ठलोकस्यापि दर्शनात्

तद्हिष्ठायाः प्रकृतेः परं सच्चिदानन्दाद्वयं ब्रह्मैवेदं योगैश्वर्येण मत्पुत्रभावेनात्मानं

प्रदर्श्य मोहयतीति क्षणं घृधृता तत्त्वधीः सम्यग्ज्ञानं यया तामुपासँस[^३]जन्नङ्कमारुरुक्षन्

अनेकब्रह्माण्डदर्पणस्थानीयत्वादद्भुतबाल! ॥ १० ॥
 

 
इति विश्वरूपप्रदर्शनवर्णनं षट्चत्वारिंशं दशकम् ।
 

 
एकदा दधिविमाथकारिणीं मातरं समुपसेदिवान् भवान् ।

स्तन्यलोलुपतया निवारयन्नङ्कमेत्य पपिवान् पयोधरौ ॥ १ ॥
 

 
एकदेति । दध्नो विमाथो विमथनं तत् करोतीति तथा । समुपसेदिवान्

समीपं प्राप्तवान् । अङ्कमेत्यारुह्य निवारयन् दधिविमथनमिति शेषः ॥ १ ॥
 

 
[^
]. 'स्ये स्वात्मानं स्वसुतं च द ' ग. पाठः.
[^
]. 'व्र' क. पाठः
[^
]. 'व्र' क. ख. पाठ;.
 
ठः