2023-04-11 05:52:46 by Padmavati
This page has been fully proofread once and needs a second look.
पूतनाशरीरदाहवर्णनम् ।
त्वमयि वातनिकेतननाथ! मामगदयन् कुरु तावकसेवकम् ॥ १० ॥
भुवनेति । अगदयन् नीरोगं कुर्वन् ॥ १० ॥
इति वार्षिककरदानाय नन्दस्य मथुराप्रवेशवर्णनं पूतनामोक्षवर्णनं च
चत्वारिंशं दशकम् ।
१६३
व्रजेश्वरः शौरिवचो निशम्य समा
निष्पिष्टनिश्शेषतरुं निरीक्ष्य कश्चि
व्रजेति । शौरिवच 'इह च सन्त्यनिमित्तशतानि' (दश. ४०. श्लो. ३)
इति । समाव्रजन् स्वगृहमागच्छन् नि
निश्शेषतरवो गव्यूत्यन्तरस्थ<flag>दु</flag>मा येन तं पूतनादेहं कञ्चित् पदार्थमतिमहत्त्वाद-
दृष्टपूर्वतया च किमिदामति ज्ञातुमशक्यम् एतादृशसङ्कटे[^१] भ्रमन् बालकः क्वेति
परवशस्त्वद्रक्षणाय त्वामेव शरणं गतः रक्षितृत्वेनाश्रितवान् ॥ १ ॥
निशम्य गोपीवचनादुदन्तं सर्वेऽपि गोपा भयविस्मयान्धाः ।
त्वत्पातितं घोरपिशाचदेहं देहु
निशम्येति । उदन्तं पूतनावृत्तान्तम् । घोररूपदर्शनाद् भयं, त्वया
पातितमिति
देहुर्भस्मीचक्रुः ॥ २ ॥
त्वत्पीतपूतस्त
शङ्कामधादागरवः किमेष किं चान्दनो गौग्गुलवोऽथवेति ॥ ३ ॥
त्वदिति । त्वत्पीतत्वात् पूतं रजस्तमोविलये शुद्धसत्त्वमयः स्तनो यस्
[^१]. 'टेऽत्र मद्