This page has been fully proofread once and needs a second look.

नारायणीये
 
[स्कन्धः -
 
१६२
 
सपदि सा हृतवाबालकचेतना निशिचरान्वयजा किल पूतना ।

व्रजवधूष्विह केयमिति क्षणं विमृशतीषु भवन्तमुपाददे ॥ ५ ॥

 
सपदीति । हृतबालकचेतना बालघातिनीत्यर्थः ॥ ५ ॥
 

 
ललितभावविलासहृतात्मभिर्युवतिभिः प्रतिरोद्धुमपारिता ।

स्तनमसौ भवनान्तनिषेदुषी प्रददुषी भवते कपटात्मने ॥ ६ ॥
 

 
ललितेति । युवतिभिर्गोपीभिः प्रतिरोडुंद्धुं लङ्घयितुमपारिताशक्या सती

भवनान्ते निषेदुषी उपविष्टा प्रददुषी दत्तवती । कपट आत्मा मनो मूर्तिर्वा

यस्य ॥ ६ ॥
 

 
समधिरुह्य तदङ्कमशङ्कितस्त्वमथ बालकलोपनरोषितः ।

महदिवाम्रफलं कुचमण्डलं प्रतिचुचूषिथ दुर्विषदूषितम् ॥ ७ ॥
 

 
समधिरुह्येति । बालकानां लोपनेन मारणेन रोषितः प्रतिचुचूषिथ आमू-

लाद् वक्त्रे निवेश्यौष्ठाभ्यामवपीड्य बहुशो निष्ठीवनं कृतवान् ॥ ७ ॥
 

 
असुभिरेव समं धयति त्वायवयि स्तनमसौ स्तनितोपमनिस्वना ।

निरपतद् भयदायि निजं वपुः प्रतिगता प्रविसार्य भुजावुभौ ॥ ८ ॥
 

 
असुभिरिति । असुभिः प्राणैः समं सह धयति पिबति सत्यसौ पूतना

स्तनितोपमो मेघध्वनिसदृशो निस्वन आक्रन्दितं यस्याः सा तथा ॥ ८ ॥
 

 
भयदघोषणभीषणविग्रहश्रवणदर्शनमोहितवल्लवे ।
 

व्रजपदे तदुरःस्थलखेलनं ननु भवन्तमगृह्णत गोपिकाः ॥ ९ ॥
 

 
भयदेति । भयदघोषणस्य भीषणविग्रहस्य च श्रवणेन दर्शनेन

मोहिता वल्लवा गोपा यत्र ॥ ९ ॥