This page has been fully proofread once and needs a second look.

नारायणीये
 
प्राप्तायाः शूर्पणख्या मदनचलघृधृतेरनैर्निस्सहात्मा

तां सौमित्रौ विसृज्य प्रवलतमरुपाषा तेन निर्लूननासाम् ।

दृष्दैट्वैनां रुष्टचित्तां खरमभिपतितं दूषणं च त्रिमूर्
धं
व्याहिंसीराशरानप्ययुतसमधिकांस्तत्क्षणादक्षतोष्मा ॥ ८ ॥

 
सोदर्याप्रोक्तवार्ताविवशदशमुखादिष्टमारीचमाया-

सारङ्गं सारसाक्ष्या स्पृहितमनुगतः प्रावधी र्वा[^*]र्बाणघातम् ।

तन्मायाक्रन्दनिर्यापितभवनुजां रावणस्तामहार्षीत्
 

तेनार्तोऽपि त्वमन्तः किमपि मुमधास्तद्वधोपायलाभात् ॥ ९ ॥

 
सोदर्येति । तेन सीताविरहेण बहिरार्त इति सिध्यति, अन्तः किमपि

मुदमधा इत्युक्तेः । अनेन च स्त्रीवचनं प्रमाणीकुर्वतामेवं दुःखमिति ग्राहयितुमे-

तदित्यपि सूचितम् ॥ ९ ॥
 
१४४
 
[स्कन्धः-९
 

 
भूयस्तन्वीं विचिन्वन्नहृत दशमुखस्त्वद्वधूं मद्धेने-

त्युक्त्वा याते जटायौ दिवमथ सुहृदः प्रातनोः प्रेतकार्यम् ।

गृह्णानं तं कन्धं जघनिथ शरीं प्रेक्ष्य पम्पातटे त्वं

सम्प्राप्तो वातसूनुं भृशमुदितमनाः पाहि वातालयेश ! ॥ १० ॥

 
इति श्रीरामचरिते पम्पासरसि हनुमत्समागमवर्णनं

चतुस्त्रिंशं दशकम् ।
 

 
नीतः सुग्रीवमैत्रीरीं तदनु हनुमता दुन्दुभेः कायमुच्चैः

क्षिप्त्वाङ्गुष्ठेन भूयो लुलविथ युगपत् पत्रिणा सप्त सालान् ।

हत्वा सुग्रीवधाघातोद्यतमतुललं वालिनं व्याजवृत्या
त्या
वर्षावेलामनैपीषीर्विरहतरलितस्त्वं मतङ्गाश्रमान्ते ॥ १ ॥

 
सुग्रीवेणानुजोक्त्या सभयमभियतांता[^१] व्यूहितां वाहिनीं ता-

मृक्षाणां वीक्ष्य दिक्षु द्रुतमथ दयितामार्गणायावनम्राम् ।
 

 
[^
]. 'तां' क. ग. पाठ:.
 
ठः
[^
*] 'करणे हन:' (३-४-३७) इति णमुल् ।